Op zaterdag 9 juli 2022 is het weer zover, dan viert het festival Werfpop 2022 hun 40ste editie! Het wordt genieten van vele bekende Nederlandse bands in het Leidse Hout in Leiden. Dit jaar staan onder andere Jett Rebel, S10, Miss Monica, Son Mieux en Pestilence op het programma. Cultuurpodiumonline.nl zal erbij zijn om verslag te doen tijdens het festival! Ga voor het complete programma en het kopen van een kaartje naar de website van Werfpop.
Werfpop is sinds 1982 het grootste maar vooral het leukste muziekfestival in de Leidse regio. Ooit ontstaan in het knusse Van der Werfpark, midden in de stad, en nu alweer meer dan 10 jaar op de Grote Weide in monumentaal stadspark de Leidse Hout. Die verhuizing gaf het festival de mogelijkheid te groeien tot een groot jaarlijks (pop)muziekfestival met gemiddeld 22.000 bezoekers. Een ding is al die jaren hetzelfde gebleven. Werfpop wordt al meer dan 30 jaar georganiseerd door inmiddels 300 vrijwilligers, met hart voor Leiden en cultuur.
Werfpop anno 2022 is een popfestival waar op meerdere podia vele muzikale acts van lokaal tot internationaal niveau optreden voor een groot en breed publiek. In de afgelopen jaren hebben bands als Kensington, De Jeugd van Tegenwoordig, The Opposites, Postmen, Suicidal Tendencies, Soulfly, Sepultura opgetreden op het podium van Werfpop. Naast het muzikale aanbod, biedt Werfpop ook straattheater, Werfpopcolleges, kinderactiviteiten en een uitgebreide festivalmarkt. Werfpop wil haar bezoekers een onvergetelijke dag bezorgen, dit wordt gekenmerkt door de relaxte sfeer gedurende het festival.
]]>Crossing Border is een internationaal literatuur- en muziekfestival in Den Haag dat in 1993 voor het eerst werd georganiseerd. Door een podium te bieden voor verhalen uit vele windstreken wil het festival mensen verbinden en inspireren.
Crossing Border 2019 vindt net als vorig jaar plaats in en om het Theater aan het Spui. De nadruk van het festival ligt zowel op literatuur als op muziek. Muzikaal valt er altijd veel te genieten op dit mooie Haagse festival wat dit jaar alweer voor de 27ste keer gehouden werd.
Hoogtepunten van de eerste dag waren onder meer:
Cautious Clay die een swingende mix van jazz en soul brengt. Het is muisstil in Heartbeat Hotel waar het publiek netjes op de stoeltjes zit met meerdere staanplekken daarachter. Clay is een groot talent dat behalve over een mooie R & B stem beschikt ook indrukwekkend gitaar, dwarsfluit en saxofoon speelt. Onder zijn fans heeft hij ook John Mayer. Met hem maakte hij het nummer ‘Swim Home’ wat ook hier gespeeld wordt.
Ook Sinead O’Brian geeft een memorabel optreden weg. In The Priest weet de Ierse dichteres en performer het publiek vanaf het begin te overtuigen. Er wordt zelfs door de aanwezigen gedanst tijdens het mysterieus en dynamisch klinkende optreden waarop door het publiek enthousiast gereageerd wordt. Jammer is wel dat het optreden na krap een half uur al afgelopen is.
Maar het allermooiste optreden van de vrijdag is weggelegd voor Jungstötterrondom de Berlijnse zanger, pianist en gitarist Fabian Altstötter. Met zijn diepe, meeslepende stem weet hij het publiek te benevelen. Denk aan Scott Walker, Lou Reed of Nick Cave. Deze band gaat een grootse toekomst tegemoet en in Den Haag zijn de eerste stappen gezet. Hiervoor kom je naar Crossing Border: een optreden meemaken waar lang over nagepraat zal worden.
Ook op de tweede dag een aantal ongelooflijk mooie optredens. We halen er deze uit:
In de Nieuwe kerk begint Melanie Charles een singer-songwriter, actrice en fluitiste uit Brooklyn met Haïtiaanse roots. Ze beweegt zich soepel door jazz, soul en experimentele muziek vol Haïtiaanse invloeden. Met haar recente cd The Girl with the Green Shoeszette ze zichzelf op de kaart als een progressieve stem in de jazzwereld. Met haar soulvolle stem maakt ze meteen al indruk. Ook met haar dwarsfluitspel vult ze haar veelzijdige optreden dat van klein naar groot gaat aan.
Grensverleggend is de Tunesische Emel Mathlouthi. Gekleed in een mooi rood gewaad schrijdt ze over het podium met liedjes met een boodschap, zoals haar betrokkenheid met de natuur en de dreigende Apocalyps. Emel is een superster in eigen land en nu reist ze ook de wereld over met haar muziek. Die muziek is bij vlagen met de vele percussie ook een beetje te druk en emotioneel voor het publiek op Crossing Border. Maar als je je ervoor open zet is Emel Mathlouthi zeker een ontdekkingsreis met vele kanten.
Soap&Skin is de afsluiter van Crossing Border in de Nieuwe Kerk. De Oostenrijkse Anja Plaschg weet met haar donkere, intense muziek en het ragfijne evenwicht tussen stem en elektronische soundscapes te beroeren en te benevelen. Met haar muziek, die je ergens halfweg Cocteau Twins en James Blake kunt plaatsen, werd ze een superster in Oostenrijk. Het optreden op Crossing Border is extra bijzonder omdat ze samen zal spelen met s t a r g a z e, een combo dat modern klassiek combineert met hedendaagse pop. Het is een briljante tandem, Plaschg en s t a r g a z e: kippenvel!
]]>Oh wat had ik er weer zin in, al weken keek ik er naar uit om weer een verslag te maken van Breda Barst, een festival vol met muziek, ontspanning, lekker eten en drinken en vooral veel gezelligheid en hartelijke mensen. Er werken zo’n 225 vrijwilligers mee aan dit festival en deze mensen doen niet alleen hun werkzaamheden maar staan ook altijd klaar voor een praatje of voor vragen.
Volgend jaar in 2020 is het de 25e Breda Barst en dat beloofd nu al een gedenkwaardige editie te worden. Maar goed dat is vooruit kijken laat ik eerst maar eens terug kijken op deze 24e editie. Die op zaterdag 14 en zondag 15 september los ging in Breda.
Talenten
De muziek optredens waren verdeeld over vier podia, waarbij de meeste variatie qua muziek soorten te vinden was op het hoofdpodium ‘de Amstel Stage’ en het podium “Future Stage’ waar de muzikanten van morgen hun talenten mochten laten zien.
Op het podium ‘Spaanse Kraag’ was het vooral hard en nog harder. Er werd gespeeld in een tent dus het dak is er zeker wel een paar keer afgegaan. Verder was er nog ‘Avans Suikerbiet’ die een podia gaf aan diverse Dj’s.
Opvallend
De hoogtepunten voor mij op de zaterdag waren Tape Toy, vorig jaar al een van de opvallendste bands van de Popronde een kwartet muzikanten die een beetje gek genoemd worden en dat lieten ze vanavond ook zien. Leuk gek en dit geldt ook voor hun muziek deze is te gek en heeft een eigen sound, het staat als een klok en nodigt om veel vaker te zien of te beluisteren.
Een ander hoogtepunt was het Belgische Blackwave, vooraf aangekondigd als Hiphop duo, maar dit optreden liet veel meer zien dan alleen dat. De muziek had bevatte veel soul, was funky en deed je verlangen naar meer en meer.
Ook Indian Askin was een van de toppers op deze zaterdag, hun debuutalbum ‘Sea of Ethanol’ was al veelbelovend, maar ook op hun tweede plaat ‘Another Round’ gaan ze gewoon weer verder met waar ze gebleven zijn, de band stond eerder die dag op Appelpop net als trouwens Tape Toy, maar had toch nog genoeg energie over om ook Breda te verwennen met een lekkere show.
De slotact op de zaterdag was Goose die met een muur van elektronisch geweldergboeide. Vooral ook door wat ze teweeg brachten bij het publiek dat echt heerlijk los ging. De zondag was ook erg vermakelijk, hier waren onder andere te zien Navarone, Bjorn Berge, Ten Times a Million, RonC, DamC en The Pilgrims. De sfeer zat er deze dag ook zeer goed in. Iedereen was lekker ontspannen en de artiesten zorgde voor een perfecte tweede dag. Tot volgend jaar!
]]>Een lange rij fietsers trapt wind tegen over het kanaal de stad uit richting VINEX. Steeds meer Utrechters wagen de oversteek naar Leidsche Rijn als het Nieuw Utrechts Toneel weer een productie heeft. Ze weten dat ze zich daar kunnen laven aan goede interactieve theatervoorstellingen op locatie. Bovendien wordt de oversteek altijd ook beloond met lekker eten ter plekke. Greg Nottrot bouwde met zijn gezelschap op deze toch weinig tot de verbeelding sprekende plek gestaag aan een indrukwekkende reeks theatervoorstellingen, waarbij de toon licht blijft, maar de dilemma’s niet geschuwd worden. ‘Grens’ vormt de nieuwe parel aan een rijke ketting van voorstellingen van het NUT. Ditmaal kun je niet alleen aanschuiven bij theater, maar ook een bijzondere kunstinstallatie van Iris Honderdos in museum Hoge Woerd bezoeken.
Leidsche Rijn - voorheen vooral tijdelijk verblijf voor hen die geen plek in de stad konden of wilden vinden - is uitgegroeid tot een soms spannend stadsdeel dat inspiratie biedt aan voorstellingen rond tal van thema’s, zoals Geluk (hoe bouw je een gelukkige samenleving), Hoog (jeugdvoorstelling over ambitie) en Chaos (een theatrale zoektocht naar de waarheid). Ditmaal vormt een oude grens de inspiratie. Onder Leidsche Rijn blijkt een deel van de Limes te lopen, een verdedigingslinie van Noord-Engeland tot de Zwarte Zee die zo’n 2000 jaar geleden de noordgrens vormde van het Romeinse Rijk. Een grens tussen een ontwikkelde cultuur en barbaren. Tussen arm en rijk, tussen wij en zij. Voer voor discussie. Ook ditmaal zocht NUT daarbij samenwerking. Met de Metaalkathedraal, stoere kunstzinnig locatie en voor de liefhebbers al langer een pleisterplaats. En pal op de Limes. Het weiland erachter biedt ruim plaats voor een grote tent. Met stadsarcheoloog Erik Graafstal die hen alles kon vertellen over de geschiedenis. En met Iris Honderdos/Art on Location, bewoonster van een van de atelierwoningen op Leidsche Rijn. Samen met haar partner, geluidskunstenaar Arno Peeters, bouwde zij een installatie die plek biedt aan herinneringen van de huidige Limes-bewoners, een schakering van Utrechters.
NUT doet niet aan omslachtigheid. Bij de theatervoorstelling wordt het publiek meteen in tweeën gesplitst. Een rode lijn en een lange tafel tussen hen in. Een bar aan beide zijden. Muzikant Pascal van Hulst in Romeinse outfit speelt een eerste song. Eén man zit eenzaam aan de tafel.
In deze setting beginnen we eerst gezellig onder leiding van Nottrot en Floor Leene met het vaststellen dat we allemaal tot diverse groepen behoren. Leidsche-rijnders en de overkant, hetero en de rest, voorouders hier geboren en allochtoon, man en vrouw. Daarna bouwen vier spelers en een muzikant rustig maar doelgericht aan het uitspelen van de tegenstelling ‘wij’ en ‘zij’. Nottrot en zijn vrouw Floor Leene vinden een man (Wil van der Meer) aan hun tuintafel. Als het gaat regenen bieden ze hem koffie en als blijkt dat hij na een ruzie met zijn zoon Tijs (Tijs Huys) dakloos daar achtergebleven is, bieden ze hem na enige onderlinge discussie ook even onderdak. Maar hoe lang? Als de zoon zich bij zijn vader voegt en het blijkt dat ze uitzetting naar een door oorlog geteisterd land vrezen, mogen ze dan blijven? De spanningen lopen in huize Nottrot/Leene al snel op. Het stel is het al snel niet eens over de grens. Lopen de kinderen gevaar? Is er nog een plek voor jezelf in huis?
De vier spelers zijn op dreef en meesterlijk als zij op lichtvoetige, haast kluchtige wijze de spanning opbouwen en uiteindelijk ook emotioneel en theatraal losgaan. Ze schuwen eigen kwetsbaarheid daarbij niet. Met uitgekiend, theatraal spel en simpele decorstukken slepen ze het publiek vrolijk met de haren erbij: Wie bepaalt eigenlijk onze eigen veilige hokjes? En wie zijn de dupe daarvan?
Na de voorstelling wordt het publiek aan de lange tafel uitgenodigd voor de maaltijd. We ervaren even aan den lijve hoe ongemakkelijk het is tegenover een vreemde te zitten. Het NUT maakt met deze productie weer de oversteek meer dan waard en slecht de grens tussen stad en VINEX en verleden en heden.
‘Grens’ van NUT is nog tot en met 1 september te zien, elke week op woensdag t/m zondag, locatie Metaalkathedraal. Informatie en tickets www.nieuwutrechtstoneel.nl
Schatgraven in het heden
Op verzoek van NUT en met ondersteuning van Museum Hoge Woerd, bouwde Iris Honderdos dit jaar aan een kleine maar indrukwekkende installatie rond het Thema ‘Grens’, die tot en met 27 september gratis te bezoeken is. Zij zocht uit waar de Limes precies onder de grond van Leidsche Rijn ligt en wie er nu – exact- bovenop wonen. Ze belde aan en vroeg hen wat hen hier heeft gebracht en welke voorwerpen een belangrijke rol in hun leven spelen. Waar onder de grond archeologische schatten verborgen liggen, diepten de bewoners uit hun eigen inboedel oude schatten op. Een oude dienstpet, een belletje van oma die dienstmeid was, een salariszakje van een wegwerker, een jurkje, een set om een zeis op het land te slijpen; samen met andere kleinoden vormt het een mooie serie van dierbare voorwerpen. De schatten die te kwetsbaar waren om uit handen te geven, zoals oude sieraden, werden gefotografeerd en het bijpassend verhaal gepubliceerd. Contemporaine archeologie blijkt het bijpassende woord; geschiedschrijving aan de hand van nog bestaande voorwerpen en verhalen van nog levende mensen. Net als bij een eerdere installatie in Leidsche Rijn, waar zij mensen die net verhuisd waren aan het woord liet naast hun zojuist verhuisde kamerplant, laat Honderdos de bewoners zelf vertellen over hun schatten. Bezoekers kunnen op een beschutte plek aan een tafel aanschuiven, de voorwerpen van dichtbij zien en de verhalen via een QRcode afluisteren via hun smartphone op een daar te lenen koptelefoon. Het vormt een rustige, prettige oase waarin de verhalen ontroeren. Je hoort op de achtergrond het belletje rinkelen, het slijpen van de zeis en andere bijpassende geluiden in een soundscape die het verhaal ondersteunt. Aan alles valt op hoe zorgvuldig Honderdos en Peeters met deze schatten zijn omgegaan. De tafel is van een iep uit Utrecht, een rode lijn op een balk verbeeldt de Limes, de voorwerpen vinden ieder hun plek in hun eigen glazen vitrine op metalen pootjes. De Utrechters zelf zijn gefotografeerd op een landkaart waarop je hun eigen route van woonadres tot woonadres tot hier op de Limes kunt volgen. Juist deze zorgvuldigheid werkt en bezoekers wisselen al snel ook eigen geschiedenissen in de foyer van Hoge Woerd uit. Honderdos lijkt met deze nieuwe installatie vaste grond onder de voeten te vinden in Leidsche Rijn. Als internationaal vermaard kunstenaarsduo (het stel is de komende maanden in Peru) dragen ze zo bij aan het verrijken van dit stadsdeel, door geschiedenis aan huidige bewoners te koppelen. Dat blijft ook niet onopgemerkt; de gemeente wil de installatie graag ook zelf tentoonstellen. Wie weet vormt het de opmaat voor nog veel meer Utrechtse ‘Art on Location’, waarin tal van Utrechters een plek vinden.
]]>Den Haag heeft een lang en zonnig weekend achter de rug. Drie dagen lang muziek, vanaf Parkpop Downtown op de vrijdag in het centrum van Den Haag en zaterdag 29 en zondag 30 juni in het Zuiderpark met Parkpop Saturday Night en Parkpop.
Op Zondag 30 juni vond de alweer 39ste editie van een van de grootste festivals plaats. Op Parkpop dit jaar een groot aantal bekende Nederlandse artiesten, van Waylon die het festival mocht openen tot Ilse DeLange die Parkpop 2019 afsloot.
Haags talent
Met twee grote podia - de Jupiler en de Go Tan Stage - tot een aantal kleine podia op het veld. Ook werd er ruime aandacht besteed aan Haags talent, met een speciaal Haags podium. Daarnaast was er ook een klein wereldpodium en een dancetent.
Het was een zonovergoten dag en de mensen waren uitgelaten en blij. Met als vanouds een breed publiek op het Haagse festival, was er voor elk wat wils op de podia en op het veld.
Familiefestival
Parkpop is een echt familiefestival en ook de jongeren waren in groten getale vertegenwoordigd. Bij het optreden van Ronnie Flex & Deuxperience stonden misschien wel de meeste jongeren die de nummers woord voor woord meezongen. Ook Jett Rebel, Walk Off The Earth en Maan trokken veel jonge fans naar hun optredens.
Skunk Anansie sloot op zaterdag 29 juni Parkpop Saturday Night in het Haagse Zuiderpark af met een knallende show, gevolgd door vuurwerk. Dat was tevens het einde van een snikhete dag met optredens van veel bekende en enkele wat minder bekende acts.
De dag begon om 14.00 uur en eindigde rond 23.00 uur. De hele dag en avond waren er optredens van Nile Rodgers & CHIC, Tears for Fears, Cypress Hill, DI-RECT, MY BABY, Navarone en Gruppo Sportivo. Met als grote afsluiter de show van Skunk Anansie met de charismatische frontvrouw Skin.
Meezingers
Parkpop Saturday Night staat voor uit je dak gaan met veel meezingers en golden oldies. Het meest wervelende optreden was misschien wel dat van Nile Rodgers & CHIC waarbij de mensen ondanks de hitte mee stonden te swingen met alle hits als ‘Good Times’, ‘Dance, Dance, Dance’ en ‘I Want Your Love’ en de vele door Nile Rodgers voor andere geschreven songs als ‘Like A Virgen’ van Madonna en ‘Let’s Dance’ van David Bowie.
Skunk Anansie gaf een overtuigend optreden, waarbij Skin ook nog een duik in het publiek waagde waar ze op handen gedragen werd. Daarvoor mocht Tears for Fears de fans verblijden met hits als ‘Shout’ en ‘Everybody Wants to Rule the World’.
Den Haag en popmuziek zijn onlosmakelijk verbonden. Dat bewijst de stad ieder jaar weer met het grootste gratis popfestival Parkpop in het Haagse Zuiderpark. In het weekend van 28 tot en met 30 juni 2019 zal Den Haag het middelpunt van festival Parkpop zijn. Met acts als Nile Rodgers & CHIC, Skunk Anansie, Tears For Fears, Cypress Hill, Ilse DeLange en veel meer.
Het festival ontstond in 1981 door het samengaan van de festivals Maliepop en Noordzeepop en dankt haar naam aan het park waarin het festival sinds de oprichting wordt georganiseerd: het Haagse Zuiderpark.
Alle leeftijden
Parkpop trekt ieder jaar gemiddeld een 200.000 bezoekers. Behalve de muziekoptredens van artiesten uit binnen- en buitenland staat ook de mooie omgeving en de gezelligheid centraal op het festival. Parkpop is voor alle leeftijden en dat uit zich ook in het gevarieerde publiek.
Maar sinds een paar jaar is Parkpop uitgebreid met twee dagen: Parkpop Downtown met veel live-acts in de binnenstad van Den Haag, gevolgd door Parkpop Saturday Night op zaterdag 29 juni. Op zondag 30 juni viert Parkpop The Hague haar 39e editie in het Haagse Zuiderpark. Op zondag is het festival zoals altijd gratis toegankelijk.
Gratis
Op Parkpop Downtown op vrijdag 28 juni kun je vette acts bewonderen rondom de Grote Markt. Op Parkpop Saturday Night beleef je een avond vol hits en golden oldies met dit jaar onder meer Skunk Anansie, Tears For Fears, Cypress Hill en Nile Rodgers & CHIC.
Op Parkpop The Hague in het Zuiderpark geniet je op zondag 30 juni van bekende namen als Ilse DeLange, Ronnie Flex & Deuxperience en Walk Off The Earth in het Zuiderpark. Voor meer informatie, kijk dan op de website van Parkpop 2019. Cultuurpodiumonline.nlzal aanwezig zijn om dit festival in beeld te brengen.
]]>Zangeres Sabrina Starke heeft een nieuw album uit onder de naam van Underneath the Surface. Hierop zijn tien nieuwe nummers te horen. Ze is voor deze keer naar de grondslag van de Soul, R&B en pop gegaan. Een heerlijk album om zowel op de achter- als de voorgrond te horen. Ze viert hiermee haar tien jarig bestaan als artiest en dat is ook te horen, het is een en al vreugde wat je hoort in de nummers.
Sfeer
Starke opent met het nummer ‘All for Free’, een lekker in het gehoor liggende R&B-soulnummers met een dynamische opbouw. De toetsen, gitaar en het drumwerk sluiten goed aan op haar warme stem. Deze zijn zeer strak en leggen een gespreid bedje voor Starke. Bij ‘Live & Learn’ hoor je een iets meer rauwe Starke. Met een elektronische beat en achtergrondzang van haarzelf ontstaat er een hele andere sfeer dan bij het vorige nummer. Hierdoor hoor je de veelzijdigheid van haar vocale kwaliteiten en muzikale creativiteit.
De stuwende gitaarklanken van Nick Croes bij ‘Cards’ zorgt voor een aanstekelijke groove. Fris en lekker ligt het in het gehoor. Met een duidelijke melodielijn. Hier maakt ze wederom gebruik van haar stem in de backing als op de voorgrond. Zanger Paa Kofi verzorgt de achtergrondzang bij ‘Safehouse’. Een nummer die relaxed wordt gespeeld en aanvoelt als een soulnummer met een popsausje.
New Orleans
Bij ‘Under the Mangotree’ gaat Starke de gospel kant op en zorgt ze met dit nummer dat het New Orleans gevoel tot leven komt. Mede dankzij achtergrondzang van Paa Kofi, Sarah-Jane, Michelle David Brandon Delagraentiss en Lady Shaynah wordt dit nummer krachtig en overtuigend gezongen.
De nummers zijn allemaal geschreven door haarzelf en zo nu en dan heeft een ander meegeschreven. Bij het nummer ‘What I’m Made Of’ heeft zanger Jonathan Jeremiah meegeschreven. En dat hoor je ook wel aan het resultaat. Een ontspannen nummer met een heldere gitaarslag en warme klanken.
Het gelijknamige ‘Underneath the Surface’ laat horen dat Starke in de afgelopen tien jaar gevormd is tot wat ze nu doet. Zingen met veel gevoel, diversiteit en overtuiging. Waarbij haar nummers vanuit haarzelf komen en niet door de commercie op de markt komt. Om zelf te ervaren hoe het klinkt, download het album dan via de onlinewinkel of luister het via de bekende streaming-aanbieders. Het is in ieder geval de moeit waard en zorgt voor een relaxte sfeer.
]]>