Onderwerp: DANSLOG
12 Januari 2008
Gelukkig 2008 vol kunst en cultuur!!
Twee werelden
Als je zo druk bezig bent voelt het soms alsof je in twee werelden leeft, die van de dans en het leven daarbuiten. Als ik dan na het werk op mijn fietsje stap en de stad in fiets denk ik: “Oh, ja, Arnhem, hier woon ik, en al die anderen ook.” Gek eigenlijk.
Ooit is me eens gevraagd of ik het niet gemist heb dat ik geen normale normale jeugd had. Moeilijk om antwoord op te geven. Maar nee, ik denk zeker van niet. Bovendien, wat is een normale jeugd? Wat denk ik ook scheelt, is dat ik geen dansvooropleiding heb gedaan. Als je op een vooropleiding zit, dan ben je al vanaf ongeveer je 10e, naast het reguliere onderwijs tot het eind van de middelbare school, heel intensief bezig met dansen.
Hoe ik met dans begon
Mijn verhaal begint in een klein dorpje in Friesland waar ik blij mocht zijn dat er in het dorpshuis jazzballet werd gegeven. Daar ben ik dan ook vanaf mijn 6e door mijn ouders opgezet, want ik was altijd al ‘bewegerig’. Heb echt van alles gedaan vroeger; korfbal, tennis, zwemmen, paardrijden, dwarsfluit spelen. Toen ik 10 was kwam er iemand van het Koninklijk Conservatorium uit Den Haag kijken en zei dat ik op auditie moest komen. Dat wilde ik heel erg graag, maar mocht dat niet. Mijn ouders vonden het niets, veel te ver weg, een gastgezin etc.
Het dwarsfluit spelen ging me destijds best goed af en de vooropleiding van het conservatorium zat in de planning. Maar toen werd het even anders!
Bij de SRV wagen in ons dorp werd me gevraagd even op een poedel (inclusief pakje en schoentjes) te passen. “Wat schattig”, dacht ik nog. Niet dus; het beestje nam een sprong én een hap uit mijn onderlip... Het is gelukkig vakkundig gehecht en heb er behalve een aantal littekens en een gedeeltelijk gevoelloze onderlip niets aan overgehouden. Maar dwarsfluit spelen; dat ging dus niet meer.
Zelf vond ik het, geloof ik, uiteindelijk niet al te erg, want toen had het dansen al mijn aandacht. Naast het trainen in mijn dorp, ging ik vanaf mijn 14e naar Heerenveen om bij Dansgroep Duende te dansen (voor sommigen vast bekend!) Waar ik van choreografe Grietine Molenbuur heel veel leerde en mijn moderne dans-kant ontwikkelde.
Boerin worden
Dan komt het punt dat je op de Havo zo'n beroepstest in moet vullen. Nou, daar kwam uit dat ik boerin moest worden. Uhm... ja, ik hou ontzettend veel van dieren en de natuur, maar boerin... nee, dank u. Toen zeiden mijn ouders dat er ook zoiets als een dansacademie bestond. Maar dan moest ik wel op klassiek ballet. Daar stond ik dan, 16 jaar, in een roze panty met een roze sjaaltje in mijn handen tussen de 10-12 jarigen... (want ik moest héééél wat inhalen, wilde ik op de auditie van de academie een kans maken). “En nu gaan we improviseren op klassieke muziek!”, zei mijn lerares Violet van der Geest. Vreselijk vond ik het!! En dan die techniek, dat uitdraaien enzo, ik vond het maar raar.
Aangenomen op de dansacademie
Tot mijn verbazing en grote vreugde werd ik in Arnhem en Rotterdam aangenomen! Uiteindelijk heb ik voor Arnhem gekozen omdat de stad me leuker leek en de academie toen nog in een mooi karakteristiek, oud pand midden in het centrum zat. Na een jaar op de docentenopleiding te hebben gezeten, voelde ik dat mijn lichaam meer wilde, een soort honger om meer te leren, de verschillende technieken onder de knie te krijgen. Ballet vooral vond ik steeds interessanter omdat ik nu begon te begrijpen hoe ik mijn spieren moest gebruiken. Ondanks de twijfel bij docenten mocht ik toch overstappen naar de “uitvoerende”opleiding, want ook al leerde ik best snel, mijn techniek en artistiek talent vond men nog niet zo sterk.
Het balletje aan het rollen
Op een gegeven moment kwam choreograaf Adriaan Luteijn van Introdans op school langs. Hij had een aantal dansers voor een project van TV Gelderland nodig. Daar heb ik toen aan meegedaan en zo is het balletje gaan rollen. Via een stage van één jaar bij Introdans kreeg ik een contract!
Dat was meer dan ik ooit had durven dromen, omdat ik nooit gedacht had bij een groep op dat niveau te dansen!! Ik keek er mijn ogen uit. Nog steeds trouwens. Want je bent als danseres noooooit uitgeleerd: het kan altijd beter, strakker, mooier, sneller, preciezer...
Goede voornemens
Wat ik eigenlijk met dit hele verhaal wil zeggen is het volgende. Ook al is iets soms moeilijk en ligt de keuze voor dans niet voor de hand en ook al vinden sommigen dat je het talent niet hebt en dat het gaat om een beroep met weinig kans van slagen en dat de werkgelegenheid slecht is: werk hard, volg je hart en je gevoel en je zult versteld staan van wat je kunt bereiken!!
Een mooi voornemen voor 2008!
Groetjes,
Karin
Introdans - website
Meer logjes van Karin lezen? Ga naar Cultuurpodium Backstage. Als je daar op Karin's foto klikt kun je meer artikelen over haar belevenissen lezen.