Onderwerp: TONEEL
28 April 2009
Sexappeal door MugMetDeGoudenTand
Door Mieke Kreunen met foto's van X + L en Karoly Effenberger
Hoewel de drie acteurs in Sexappeal mij allemaal bekend zijn van eerder werk, stelt de speakerstem aan het begin van de voorstelling vast dat we vast allemaal gekomen zijn voor Hanneke Groenteman.
De eerste die het toneel betreedt is echter Marcel Musters (als Rens Mosterd) in een blauw linnen pak. Hij waant zich onbespied en krabt eens ongegeneerd in zijn kruis voordat hij plaatsneemt op een bankje. Hanneke Groenteman (als Audrey Kaasboer) is de tweede en zij loopt doortastend door naar de deur totdat de speakerstem haar beveelt te wachten. Beppe Costa (als Luigi Amaretto), de derde artiest, is een kwebbelkous die zichzelf graag hoort praten maar geen vriendin kan houden.
Sexappeal is oorspronkelijk gemaakt als lunchvoorstelling en gaat over drie oudere artiesten die op auditie gaan en elkaar treffen in de wachtruimte. Daar vertellen ze elkaar over hun dromen, verwachtingen, onzekerheden en teleurstellingen. Tussendoor proberen ze keer op keer de jury te overtuigen van hun talent en dat gaat er blijkbaar niet al te zachtzinnig aan toe gezien de ontreddering waarmee ze terugkomen in de wachtkamer.
In de voorstelling wemelt het van de toespelingen op sex en sexappeal of het ontbreken ervan. Prachtig is de scene waarbij Hanneke Groenteman op gortdroge toon en met onbewogen gezicht allerlei sexueel getinte woorden en uitspraken herhaalt die haar door Musters worden voorgezegd. Maar ook de buikspreekpop van Musters, die net als Musters zelf een aardig balkon over zijn (in dit geval blote) edele delen heeft hangen, is fraai.
Gaandeweg ondergaan de artiesten op last van de jury een metamorfose. Groenteman krijgt een dikmaakpak aan (over zelfspot gesproken), Musters maakt een entree als zak patat (met vorkje) en Costa als koketterende vrouw. Met de uiterlijke veranderingen passeren ook allerlei emoties de revue en swingt de voorstelling tussen hilarisch en grimmig.
Dat de artiesten kunstjes beheersen laten ze ook zien. Musters en Groenteman dansen op s wonderful, s marvellous, Musters geeft een miniconcert door op zijn vingers te fluiten en Costa speelt een paar prachtige nummers. Toch is de jury meedogenloos en worden de artiesten afgewezen ook al waren ze tot alles bereid. Sexappeal is een tragikomische aanklacht tegen de 'op zoek naar' shows en de talloze talentenjachten waar gekker dan gek nog niet gek genoeg is.
Hoewel de drie acteurs aan elkaar gewaagd zijn was ik het meeste onder de indruk van Musters die weet te imponeren en te ontroeren door zijn soepele en overtuigende spel. Groenteman is authentiek en dicht bij zichzelf, ook in de serieuzere delen, en doet zeker niet onder voor de veel ervarener Costa.
Hoewel het een vluchtig niemendalletje lijkt zit Sexappeal vol met dubbele bodems, zeker voor de goede verstaander. Jammer is wel dat je al na een uurtje weer buiten staat maar dat komt wellicht omdat het als lunchvoorstelling is gemaakt.
Nog tot eind mei te zien in de theaters. Kijk op de speellijst voor plaatsen en data.