Onderwerp: POP-ROCK

6 Juni 2010

Een memorabele avond met Slash in Paradiso

Tekst en beeld Michaela Meijer (kloik voor vergroting)

Er zijn van die muzikanten die al zo lang mee gaan in de muziekindustrie dat je denkt dat ze er altijd al waren. Muzikanten die al jaren vasthouden aan hun eigen herkenbare stijl. Muzikanten die je in enkele steekwoorden kan omschrijven en die bijna een karikatuur van zichzelf geworden zijn. Want zeg ik: "gitarist, wilde haardos onder een hoge hoed en een zonnebril" dan zegt de rest: Slash, zonder twijfel. 

Bekend geworden als gitarist in Guns N' Roses, waar hij van 1985 tot 1996 in speelde, vervolgens als leadgitarist in Slash's Snakepit en Velvet Revolver, veelvuldig gastmuzikant bij diverse andere muzikanten als Michael Jackson, Lenny Kravitz en Alice Cooper en uiteindelijk een solo-album (2010) "Slash R&FN'R (Rock & Fuckin' Roll)" genaamd uitbrengend.

Een niet echt alledaags album. Slash heeft zijn contacten in de muziekwereld goed benut door de plaat vol te zetten met een indrukwekkende lijst gastmuzikanten die niet alleen de vocalen voor hun rekening nemen, maar in de meeste gevallen ook hebben meegeschreven aan de nummers.

Het album opent sterk met het nummer Ghost met Ian Astbury van The Cult. Een typisch The Cult-nummer gecombineerd met het karakteristieke gitaargeluid van Slash. Gevolgd door het stevig rockende maar ijzersterke melancholische Crucify the Dead met Ozzy Osbourne van Black Sabbath. Een fantastisch nummer met een imposante solo van Slash. En zo staat het album nagenoeg vol met parels van nummers met onder andere Chris Cornell (Soundgarden), Andrew Stockdale (Wolfmother) en Adam Levine (Maroon 5). Je zou denken dat dat een wir war van nummers zou opleveren, maar verrassend genoeg is het album een bijzonder consistent geheel geworden. Een bijzondere prestatie, aangezien elk nummer geschreven lijkt te zijn voor de betreffende muzikant die het nummer brengt. 

Een eervolle vermelding gaat naar Fergie (The Black Eyed Peas). Wie had gedacht dat zij zo goed in dit rockgeweld zou passen? Met het nummer Beautiful Dangerous rockt zij de plaat naar een hoogtepunt en laat ze zien heel goed te passen in de rockscene. Ook de bijdragen van Myles Kennedy (Alter Bridge) zijn een ware oorstreling. Het kippenvel staat van tenen tot kruin bij het nummer Starlight. Een goede keuze van Slash om juist hem mee te nemen op de tour, die op maandag 31 mei 2010 Paradiso aandoet. 

Paradiso is die avond stijf uitverkocht. De vloer staat van voor naar achter vol, evenals beide balkons. Nu is Paradiso natuurlijk één van de meest beroemde poptempels waar artiesten maar wat graag willen optreden en waar het publiek ook graag komt genieten van de meest uiteenlopende artiesten, maar ik denk dat als Slash had opgetreden in bijvoorbeeld de Heineken Music Hall, ook deze binnen no time zou zijn uitverkocht. En dat is ook niet zo vreemd, Slash wordt gezien als één van de beroemdste gitaristen aller tijden met zelfs een eigen ster op de Hollywood Walk of Fame. 

Klokslag 21.30 uur komen de heren het podium op. Wederom een verademing, een wereldartiest die gewoon op tijd het podium bestijgt (het lijkt een klein een beetje een trend te worden, een goeie trend dat wel).

Samen met zijn band, Myles Kennedy (zang), Bobby Schneck (slaggitarist), Todd Kerns (bas) en Brent Fitz (drummer) wordt zonder aarzelen het nummer "Ghost" ingezet. Dat het nieuwe album een hit is onder het publiek blijkt wel uit het feit dat Paradiso bij de eerste tonen die gezet worden gelijk in een soort van overdonderende extase terecht komt. Het gevoel is onbeschrijfelijk, het geluid is snoeihard, maar loepzuiver en komt als een orkaan op je af. 

Uiteraard worden er meerdere nummers van het nieuwe album gebracht, waaronder By the Sword, Back from Cali en Starlight. Het publiek inhaleert de nummers en stroomt over van enthousiasme. Dat dat enthousiasme zelfs nog een tandje hoger gezet kan worden, blijkt wel uit de reactie zodra er Guns n' Roses nummers uit de hoge hoed getoverd worden. Alsof hier op gewacht werd, een waar hoogtepunt. Maar naast oude Guns n' Roses klassiekers, worden ook nummers ten gehore gebracht van Slash zijn superband Velvet Revolver en Slash's Snakepit. 

Diep respect overigens voor zanger Myles Kennedy. Met het grootste gemak zingt hij de nummers van het nieuwe album, van Velvet Revolver, van Slash's Snakepit en zelfs in de toegift het nummer Communication Breakdown van Led Zeppelin.

Ook de Alter Bridge fans die ongetwijfeld aanwezig waren, werden verrast met een geweldige uitvoering van het nummer Rise Today. Slash zelf is deze avond in topvorm. De welbekende gitaarriffs en solo's worden met overdonderend geweld de zaal ingeslingerd. Alles is raak, alles is zuiver, Slash is the King of the Evening. Het absolute hoogtepunt, zover dat nog mogelijk was, wordt uiteraard bewaard voor het laatst.

Paradise City (ook wel: Paradiso City) laat Paradiso ontploffen, letterlijk en figuurlijk.

Slash is back in town en dat heeft ie laten weten ook!!