Onderwerp: ALGEMEEN, MUZIEK

28 Juli 2012

Cor Bakker pakt uit met muzikale vrienden in het concertgebouw

  
Tekst: Lex Koelewijn
Beeld: Ronald Rijntjes 

Cor Bakker heeft enkele van zijn muzikale vrienden uitgenodigd voor het Robeco Zomerconcert van 25 juli 2012 in het Concertgebouw. Het is een avond waarop Cor de vrije hand heeft gekregen, voor hem naar eigen zeggen een hele eer en verantwoordelijkheid. Helemaal omdat het in het Concertgebouw plaatsvindt.

In gedachten
Bakker begint het concert alleen op zijn piano met een prachtig stuk. Dit heeft hij in Italië geschreven en ‘Pensiri’ genoemd, wat Italiaans is voor ‘in gedachten zijn’. Het stuk straalt dit ook uit: de manier waarop hij het ten tonele brengt zorgt ervoor dat de zaal in gedachte verzinkt en zich laat meevoeren met de muziek. Hieruit blijkt weer dat hij een musicus in hart en nieren is en dat ook naar het publiek kan overbrengen. Deze opening belooft veel goeds voor de rest van het concert.

Hij heeft ervoor gekozen zijn vier gasten te begeleiden op de vleugel. Hierdoor is het begin van de avond ingetogen. Dit blijkt als Stochelo Rosenberg als eerste solist het podium betreedt. Ze spelen twee stukken samen en de kwaliteit is echt uitmuntend. Stochelo komt hier eigenlijk beter uit de verf dan met zijn broers samen. Hij laat echt zien wat hij kan met de gitaar. Het is bijzonder om de chemie tussen de beide musici te zien. Ze hebben zichtbaar plezier op het podium, waardoor de sfeer in de zaal steeds beter wordt.

  
Fantastische artiesten
Jazz-zangeres Fay Claassen maakt als tweede haar opwachting, ze beginnen met ‘Imagine’ van de Beatles en daarna komt ‘Pensativa’ van Clare Fischer. Met haar stem, die licht hees is, heeft ze een enorm bereik. Samen met Cor zingt ze letterlijk de sterren van de hemel en de zaal zit verrukt te kijken naar deze fantastische artiesten.

Ook Eric Vloeimans heeft er met ondergetekende een fan bij. Wat hij kan met een trompet is absoluut uniek. Er zaten momenten bij waarop je denkt dat er twee trompetten aan het spelen zijn. Een dame uit het publiek vatte het als volgt samen: “Het is net of hij een ander soort trompet heeft.” Dit tekent het unieke geluid dat hij heeft. In woorden is het niet te beschrijven, je moet het gehoord hebben om het te kunnen begrijpen.

De laatste solist is jazz-zangeres Madeline Bell. Zij is enkele dagen voor dit concert 70 geworden. Als je haar op het podium ziet zou je het niet zeggen, de energie die zij uitstraalt is fenomenaal. Ze krijgt de zaal goed mee, iets wat voor mij in het Concertgebouw iets unieks is. Ze heeft een prachtige klassieke gospelstem die ervoor zorgt dat je kippenvel krijgt.

  
Zangestafette
Na de pauze speelt Cor Bakker samen met Clemens van der Feen op de contrabas en Jasper van Hulten op drums. Ook nu opent hij met nieuw eigen stuk: ‘I left my heart in Umbria’. Ook deze naam komt uit Italië, waar hij in een klein plaatsje in Umbrië dit nummer geschreven heeft. Het is een prachtig stuk waar alle drie de musici goed mee uit de voeten kunnen. Daardoor komt de kwaliteit van zowel de muzikanten als het arrangement goed naar voren.

Vervolgens is er geen stokjesestafette maar een zangestafette, waarbij de eerste solist het stokje doorgeeft aan de volgende en zelf nog een nummer mee speelt. De estafette begint met het nummer ‘Spain’ van pianist Chick Corea wat het trio samen met Stochelo Rosenberg speelt. Fay en Eric spelen het liefdesthema van de film Cinema Paradiso. Het is een stuk zonder zang dat Fay met haar stem als instrument zingt. Het bijzondere is dat de zang en het geluid van de trompet vrijwel gelijk klinken.

De estafette eindigt met Madeline Bell. Zij zingt een nummer dat ze samen met Cor heeft geschreven. Als afsluiter zingt iedereen ‘It don’t mean a thing (if it ain’t got that swing)’. Prachtig gebracht, waaruit wederom blijkt dat het stuk voor stuk topartiesten zijn. Hopelijk mag Cor volgend jaar opnieuw een carte blanche concert organiseren.