Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK, FESTIVAL

03 04 06 - 18:23

GRONINGEN SLAAGT VOOR PETE PHILLIES GROOVE-TEST

Pete Philly & Perquisite, support Brown Sugar, gezien in Usva “ Groningen - 30 maart 2006
Door Liesbeth Beeftink met foto's van Jan Luursema (klik voor vergroting)

Fans weten hun idool overal te vinden. Dit blijkt ook in de Usva, waar doorgaans geen muziek geprogrammeerd wordt. Nu staan drommen jonge mensen op de stoep die proberen nog een kaartje te bemachtigen voor het optreden van Pete Philly & Perquisite. Wie binnen is rekent zich tot de prijswinnaars. Verwachting hangt in de lucht.

De avond gaat van start met voorprogramma Brown Sugar, een op het Groninger Conservatorium geformeerd kwartet rondom zangeres Shishani Vranckx. In aangename nu-soul liedjes worden de liefde, de zin van het leven en de behoefte aan zon bezongen. De stem van Vrankx is soms zoetgevooisd als die van Jill Scott maar kan ook rauw vibreren als die van Lauryn Hill. Haar melodieën zijn verrassend en zuiver gezongen. Tijdens het doorleefde ‘In the little things’ komt de band echt van de grond en zie je spelplezier op het podium dat direct overslaat op het hongerige publiek. Ook ‘Sunny days’ heeft een lekkere groove en de pasjes van de gitarist werken aanstekelijk. Brown Sugar speelde voor het eerst voor publiek maar dat was niet te merken.



Na een ombouw op het podium is het tijd voor de hoofdact. Het publiek is inmiddels niet alleen figuurlijk opgewarmd maar vooral ook letterlijk. De kleine zaal staat mudvol mensen en de condens komt in dikke druppels van het plafond naar beneden. Maar dit drukt de pret niet want een exclusief PP&P feestje wacht ons. Op het podium stellen scratcher DJ PCM, Contrabassist Kasper Kalf, Cellist en mastermind van de band Perquisite en Saxofonist Remco Keijzer zich inmiddels op. Even daarna stuitert Pete Philly met bekend petje het podium op. De band gaat er vol in, de toon is gezet, de zaal bounced al. Het publiek zwicht vanaf het eerste moment voor de combinatie van charme en beats die de band tentoon spreidt en laat zich lekker voeren. We krijgen freestyle raps maar ook een scatsolo van Pete Philly. Het podium is zijn dansvloer waar hij Jamiroquai-achtig voetenwerk laat zien. Perquisite geeft kleur aan de muziek met zijn strijkersarrangementen. Al zegt Philly om zijn nummer ‘Lazy’ aan te kondigen lui te worden door het vele optreden, niets is minder waar want de band vaart nergens op routine en het optreden zakt geen moment in. De markante cello van Perquisite, die alleen uit de contouren van het klassieke instrument bestaat, symboliseert de stijl van de band: alles is gestript en opnieuw uitgevonden. Geen franje maar geestdrift. Dat deze strakke, energieke en innovatieve band niet te groot is geworden voor kleine podia als de Usva siert hen.

Jazzfestival Midnight Express in Groningen duurt nog tot en met 18 april. Zie: Jazz in Groningen

Onderwerp: WERELDMUZIEK, STRAATTHEATER, OEROL, MUZIEK, FESTIVAL

12 02 06 - 22:29

Oerol viert daverend feest in Paradiso

Door Mieke Kreunen

Als je vijfentwintig jaar bestaat dan mag je wel een feestje geven en dat deed Oerol ook afgelopen zaterdag in Paradiso. Met het feest in de hoofdstedelijke rocktempel start jaarlijks het Oerolseizoen en als het festival in juni net zo wordt als het feest deze zaterdag, dan hebben we een fantastisch festival voor de boeg. Om acht uur gingen de oude kerkdeuren op en stroomden de bezoekers naar binnen. De grote zaal was voor de gelegenheid ondermeer aangekleed met portretten van Eilanders uit de fotogalerij van Linette Raven (Fan Twa Kanten) terwijl op een groot scherm boven het podium beelden van Oerol werden vertoond. Ook in de kelder waren Eilanderportretten stille getuigen van de feestelijke aftrap van Oerol 2006 en overal hingen natuurlijk de posters van de schoen (hoe toepasselijk) van 'De Landverhuizers', het thema van dit jubileumjaar. Om half negen gaf Mr. Oerol, Joop Mulder, de aftrap met een korte toespraak waarin hij vooral de aandacht vestigde op de vrijwilligers en de vrienden van Oerol en het feit dat het festival zonder hen niet zou kunnen bestaan. Vervolgens ging het feest los. In de grote zaal met Kraak & Smaak die, voor de gelegenheid aangevuld met Big Boy Caprice en Rose, er voor zorgden dat de stemming er meteen goed in zat. Ondertussen stroomden de bezoekers gestaag naar binnen en werd het zo druk op de gangen dat het je verplaatsen van de ene zaal naar de andere geen kwestie van een minuutje meer was.

Het volgende programmapunt waar wij onze opwachting maakten was het cadeautje van De Parade aan Oerol. De kleine zaal was al behoorlijk vol gestroomd bij de voorstelling van DJ collectief Naald & Kraak maar op dat moment kon er helemaal niemand meer bij. Heel officieel overhandigde Terts Brinkhof, oprichter en directeur van De Parade zijn collegadirecteur Joop Mulder voor diens 25 jarig jubileum een origineel cadeau: een gratis maaltijd voor 100 door Joop aan te wijzen mensen op de openingsdag van Oerol 2006 (te verzorgen door het Mobiel Culinair Offensief). "Gelukkig is het dan nooit zo druk, op de openingsdag", merkte Joop, die zich met dit cadeau voor een ingewikkelde taak zag gesteld, opgelucht op. Ik vond het wel een mooi: deze twee veteranen die - vaak tegen de stroom in - met een wild idee, veel enthousiasme en de inzet van talrijke vrijwilligers twee fenomenen in de Nederlandse theaterwereld een vaste plek in de agenda's van veel cultuurliefhebbers hebben weten te geven. Daar genieten wij ieder jaar weer van! Vervolgens was het in de kleine zaal ook swingen geblazen met Neco Novelas, een Mozambicaanse jazzgroep genoemd naar de leadzanger/gitarist die - ondanks wat technische onvolkomenheden - meteen een aanstekelijke swingende sound lieten horen.

Wat ik nog vergeten ben te vermelden is, dat er ook nog diverse zwerfvoorstellingen waren waar je af en toe tegenop liep ergens in het gebouw. Zo waren er de dames van Het Mobiele Naaiatelier die in de hal stonden te naaien en te strijken en de toeschouwers 'opleukten' met hun meegebrachte spullen. Of de buitengewoon hartelijke dames van BLISS die iedereen die binnen ging in de grote zaal met hun stralende glimlach een geweldige avond toewensten. En dan waren er natuurlijk nog de dames van De Transformers (zie ook dit artikel) die theatrale tableaux vivants maakten voor twee dames en een porceleinen konijn. Boven op het balkon kwam ik ook nog Miranda Poel - ja inderdaad van de verzuchtingen - tegen die, als een verkleumde expeditiegangster, een borrel (met vlaggetje) en een gedicht aanbood aan voorbijgangers.

Maar het pièce de resistance, waar iedereen de hele avond op wachtte, was Ellen ten Damme die vanaf kwart voor elf in de grote zaal zou optreden. De verwachtingen waren hoog gespannen en werden meer dan waargemaakt. Wat een vrouw, wat een energie en wat een performance! Paradiso was ondertussen tot aan de nok toe vol met mensen en wat was het genieten van deze fantastische zangeres met haar band. Ik heb intertijd - omdat mijn toenmalige wederhelft in Paradiso werkte - menig optreden van Debbie Harry meegemaakt maar ik durf gerust te stellen dat de Blondie van Ellen ten Damme het origineel vele malen overtreft. Kijk maar eens hier en hier wat ik bedoel. Dat het publiek uitzinnig om een toegift riep hoeft niemand te verbazen en die kwam dan ook. Na deze explosie van muziek en performance moesten wij echt even bij komen en verlieten het feestgedruis terwijl er nog steeds mensen naar binnen stroomden. Het zal ongetwijfeld tot in de kleine uurtjes hebben geduurd, dit Oeroljubileum in Paradiso.

Onderwerp: STRAATTHEATER, POP-ROCK, OEROL, MUZIEK, FESTIVAL

28 01 06 - 17:43

Oerolfeest in Paradiso

  
Foto's Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Vandaag viel het winternummer van Noorderlicht - het krantje van de Vrienden van Oerol - in de bus van vriend 7275 (that's me). Aandacht natuurlijk voor het 25 jarig jubileum van Oerol in 2006 en voor het jaarlijkse Oerolfeest in Paradiso op 11 februari aanstaande. Dit feest is van oudsher de aftrap van het nieuwe Oerolseizoen en tegelijkertijd een voorproefje van wat ons op Oerol allemaal te wachten staat. In ieder geval is op de Oerolsite al te lezen dat Ellen ten Damme dan haar beste Blondie zal neerzetten, Kraak & Smaak Paradiso op haar grondvesten zal doen beven en Neco Novelas ons zal tracteren op Mozambicaanse jazz. Meer informatie vind je op de website van Oerol of van Paradiso.

Op de foto's vlnr: Straattheater (of is het strandtheater?) Im Fluß der Zeit, Fan twa kanten (portretgalerie van eilanders) en kunstproject Dansend Woud (klik voor vergrotingen)

Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, MUZIEK

06 01 06 - 12:53

Festivals, mis ze niet!: Festivaldata 2006

Door Mieke Kreunen

Heeft u uw nieuwe agenda voor 2006 al helemaal ingevuld? Staan de theater- en muziekfestivals er al in? Hier in ieder geval even een overzicht van de festivals waar wij vanuit CultuurPodium speciale aandacht aan willen besteden. Op de sites van de verschillende festivals is (t.z.t.) meer informatie vinden over programmering en bijzonderheden. Zie ook onze linkpagina voor een overzicht van festivals en podia.

• Traces Festival in Tilburg van 12 t/m 22 januari
• Festival Cement in Tilburg van 21 t/m 26 maart
• Holland Festival in Amsterdam van 2 t/m 25 juni
• Pinkpop in Landgraaf van 3 t/m 5 juni
• Oerol op Terschelling van 16 t/m 25 juni
• Festival Mundial in Tilburg op 17 en 18 juni
• De Parade in Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Amsterdam van 22 juni t/m 20 augustus
• Festival ITS in Amsterdam van 22 juni t/m 1 juli 2006
• Over het IJ Festival in Amsterdam van 5 t/m 16 juli
• Karavaan in de kop van Noord Hollandte van 13 juli t/m 13 augustus
• North Sea Jazz in Rotterdam van 14 t/m 16 juli
• Festival Boulevard Den Bosch van 4 t/m 13 aug
• Lowlands in Dronten van 18 t/m 20 augustus
• Cultura Nova in Heerlen 25 augustus t/m 3 september
• Uitmarkt te Amsterdam op 25 t/m 27 augustus

Onderwerp: FESTIVAL

01 01 06 - 00:35

Wij wensen U

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

31 07 05 - 00:12

Parade: Kauw

Ze hadden haar al een keer met een leuke pantomime geprobeerd te verleiden om een kaartje te kopen, de Transformers, door de papieren loper voor haar uit te rollen en haar de hand te reiken. En trouwens toen we bij de centrale kassa stonden zei ze ook al dat ze wel naar Kauw wilde. Dus toen we voor de tweede keer die avond door één van de Transformers werden aangeklampt die ons allebei een handjevol aarde aanbood van haar voorraadje, konden we niet anders meer dan een kaartje kopen.
We werden binnengeleid in een ruimte die schaars verlicht werd met rood licht, zaagsel op de grond en aan iedere lange zijde een rij krukjes. Aan de ene kopse kant stond een vrouw in een met een zaklantaarn verlichte 'etalage' te spelen met een zaklantaarn en de schaduwen die dat licht maakte. Het programmaboekje schrijft: "het publiek betreedt samen met de spelers en de muzikante (saxofoniste) een installatie. Deze installatie blijkt een wereld met een eigen taal." En dat klopte, het was een taal die wij niet helemaal spraken.
De muziek van de saxofoon was prachtig. De beelden ook (zie hier voor meer foto's van Kauw) . Er kwam op een bepaald moment nog een vrouw die allerlei dingen ging doen met een mand met takken aan een takel. En een derde vrouw in een verlichte vitrine waaruit ze met een touw te voorschijn werd getrokken. En toen.... werd het aardedonker en klonken er alleen de indringende klanken van die saxofoon. In dat pikkedonker werden er papieren schermen opgehangen waardoor er, toen er na verloop van enige tijd weer een klein lichtje aanging, een soort schaduwspel ontstond. Met veel drama werden daarna die papieren schermen weggerukt en als gordijn gebruikt voor de 'etalage' en als verenkleed voor de 'vogel' die zich er in wikkelde.
En toen was het afgelopen. Weird, was het woord dat wij er allebei voor hadden.
Het meeste bleef bij mij nog de geur hangen die in het theatertje hing. Het was dezelfde geur als van het kippenhok van mijn buren dat op een hete zomerdag ook zo kan stinken.

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

30 07 05 - 16:13

Parade: City Animals

In één van de sfeervolste Paradetenten Case Mondo gingen we naar de voorstelling City Animals. Drie getalenteerde jonge mensen (Jacqueline Boot, Rick Paul van Mulligen en Stefan Rokebrand, klik de foto voor vergroting) zetten in een ruim half uur het 'real life' van de stadsmens neer. Als de voorstelling begint staat de acteurs op een klein stukje vloer afgerasterd met een hekje en eet pinda's eet van de vloer. Wij kijken naar de aapjes. Eén voor één komen de meest uiteenlopende onderwerpen voorbij: liefde, commercie, flirting, dating, schoonheidsidealen, mobieltjes, bevolkingsdichtheid, heteroseksualiteit, homoseksualiteit, plastische chirurgie en het hectische bestaan van de moderne mens van minuut tot minuut. De verhalen worden onderbroken door Jacqueline Boot die ons quizvragen stelt: welke film vind ik het leukst, wat vind ik het belangrijkste in een partner etc. Het trio maakt letterlijk theater op de vierkante meter doordat (bijna) het hele stuk zich afspeelt binnen de ruimte die door het hekje wordt afgegrendeld. Sterk spel van alle drie met een speciale pluim voor Jacqueline Boot die met haar minuten durende monoloog over haar activiteitenoverzicht als moderne jonge vrouw zonder adem te halen alles opsomt wat zij moet doen om de dag tot een goed einde te brengen. Het is een voorstelling met vaart en humor die eigenlijk nergens aan spanning inboet maar opbouwt naar een climax en dan goed op tijd ook weer ophoudt. Compliment voor Teatro die in 2004 al de Mus wonnen met de voorstelling "Dat is het punt niet". Wij hebben ervan genoten!
Meer foto's van City Animals en andere Paradevoorstellingen zijn hier te zien.

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE

30 07 05 - 10:20

Parade: Achterbuurt van het Nederlands theater

Gisterenavond ben ik met haar naar de Parade in Amsterdam geweest. In de Volkskrant van gisteren had ik al gelezen dat De Parade bijna verzoop in het grasloze park. Omdat de gemeente Amsterdam de renovatie van het Martin Luther Kingpark nog niet klaar had, was dat park na de onafgebroken regen van de laatste weken namelijk veranderd in een . Eén van de jongere Paradegasten zag dat als een enorme uitdaging, tilde haar jurk omhoog (mèt Batmanlogo) en ging er lekker met blote voeten doorheen lopen. Maar ja, zij was nog maar een jaar of vier. In plaats van de gebruikelijke dorpspleinachtige opstelling was er daarom een doolhof gemaakt van straten en pleintjes belegd met houten pallets zodat het loopverkeer enigszins gecontroleerd en droog kon verlopen.
Ik moet zeggen ik vond het geen verslechtering. Je kon nu een aantal rondjes lopen langs de verschillende 'wijken' van de achterbuurt van het Nederlands theater (zoals artistiek directeur Terts Brinkhoff het zelf noemt in de Volkskrant). In het begin was het er nog vrij rustig maar toen we weg gingen was het in alle 'straten' druk en gezellig. Veel tenten, ook die met de mooie staldeuren die ook op het Terschellinger Groene Strand stond, het schitterende Brandtpaviljoen en meerdere fonteintenten.
Een heerlijk biologisch dynamisch vruchtensapje op tropische wijze opgediend maakte de avond voor ons helemaal af. Voor wie er nog niet geweest is: De Parade is nog tot en met 14 augustus in het Martin Luther Kingpark in Amsterdam en je kunt voor een redelijk bedrag parkeren bij het Mirandabad.

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

21 07 05 - 20:16

Parade: Irene de Sirene

De woensdagavond op De Parade weer drie voorstellingen op ons programma. We begonnen met Irene de Sirene, een rondborstige en -billige zeemeermin, die gespeeld wordt door danser/entertainer Rinus Sprong (DDDD). Irene ambieert een carrière boven water en laat zich opereren zodat ze - min of meer - kan lopen. De wereld ligt voor haar open maar dat valt na een aanvankelijk goede start toch behoorlijk tegen. Ze wordt niet echt gewaardeerd en niemand zit op haar bijzondere talenten te wachten. Irene staat op het punt zelfmoord te plegen en uit het raam te springen als redding komt in de vorm van een aanbod dat ze niet kan weigeren. En zo eindigt ze haar carrière op de manier die het beste bij haar past: als Irene de Sirene.
Het is een wonderschone voorstelling in een piepklein Theater de Luxe. Het decor is niet alleen prachtig maar ook nog zeer ingenieus en multi-functioneel en de aankleding (kostuum en requisieten) zijn allemaal heel goed gevonden. Optimaal gebruik van licht en schaduw en de voice-over van Mike Boddé maken het geheel af. Irene krijgt van ons een dikke 5 (in het kader van de Volkskrant publieksprijs). Recensies van de andere twee voorstellingen volgen later.

Onderwerp: DE PARADE, FESTIVAL, MULTIMEDIA

21 07 05 - 20:14

Parade: Club Mondo Leone

Een eenmansvoorstelling van Leon Giesen die ons een kijkje gunt in zijn Mondo Leone op een wijze die verrassend, vol humor, ontroerend en gepassioneerd is. Hij maakte filmpjes over thema's die hem beroeren en over zijn helden en daarbij speelt hij gitaar. Klinkt heel gewoontjes als je het zo opschrijft maar zoals Leon het doet is het heel speciaal en komen film en muziek samen in een perfecte harmonie. Geweldig waren de nummers over zijn gitaar Berry (zie ook de foto van Hans hierboven), Fons (zijn gitaarleraar), Phil Lynott (de jong overleden basgitarist van Thin Lizzy), origineel die over de trein naar Den Bosch (zie ook dit filmpje), de dansende bejaarden en Mohammed Ali en ronduit briljant die over de basgitarist van Lou Reed (ben helaas zijn naam vergeten) en het jongetje dat leert duiken.
We hebben echt genoten van zijn ode's en droomorkesten en konden er maar geen genoeg van krijgen. Net als de rest van het publiek overigens dus we hadden echt geluk dat Leon nog een paar extra nummertjes speelde omdat het de laatste voorstelling van de avond was. Hij heeft ook een CD/DVD waarop een aantal van bovengenoemde nummers te zien zijn maar zo charmant als hij life is dat kun je op een DVD nooit vastgelegd krijgen. Zeker naar toe gaan als je nog op De Parade komt!

Onderwerp: FESTIVAL, DANS, DE PARADE

21 07 05 - 17:27

Parade: Manouvres

Manouvres is een voorstelling van Conny Janssen Danst die zij speciaal voor het vijftienjarig bestaan van De Parade maakte. Het begint met vier mensen die lopende band werk zitten te doen: bestek poetsen, lepeltjes tellen en in pakjes samenbinden, suikerklontjes inpakken of er een kasteel van bouwen. Verveling is het thema en de aandacht dwaalt alle kanten op. Totdat één van de vrouwen de radio aanzet op een zender die leuke 'arbeidsvitaminen' uitzendt en haar collega's begint uit te dagen. Dan ontstaat een ingenieus spel van beweging, verleiding, afstoten en aantrekken tussen de twee mannen en twee vrouwen waarbij ook de tafels en stoelen in de choreografie worden betrokken. Vloeiende moeiteloze bewegingen die als vanzelf lijken te ontstaan maken dit tot een vloeibare schouwspel dat even abrupt eindigt als het begon. Met een blik op de klok en een geeuw van verveling pakken ze hun klusjes weer op.
Prachtige voorstelling waarbij je je ogen uitkijkt naar al die vloeiende bewegingen die de dansers geruisloos en gracieus maken. Het had van mij nog wel een half uur mogen doorgaan. Een topper!

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

21 07 05 - 10:41

Parade: Op Onze Zenuwen

Deze voorstelling van Lange Poten was geprogrammeerd als publiekstrekker. We zagen ze een paar jaar geleden met het programma 'Doorgefokt' dat we toen erg leuk vonden. Nu was het thema de maatschappij onder druk' gezien door de ogen van twee dames op leeftijd. De twee vrouwen becommentariëren - vergezeld van behoorlijk wat alcohol - de situatie in de wereld waarin ze leven, een achterstandswijk met veel allochtonen. Op de verjaardag die gevierd wordt komt de ex-echtgenoot van de jarige het feest opluisteren met een jonge Poolse vriendin.
Er zitten zeker aardige en originele elementen in de voorstelling, met name in het begin. De ambitie die Lange Poten heeft namelijk 'lucht brengen in een maatschappij onder druk' komt echter niet helemaal uit de verf en het geheel blijft een beetje hangen in platachtige grappen die maar hier en daar wat verfijning hebben en soms helemaal de plank mis slaan. Kleding en decor zijn leuk en goed verzorgd maar het gezelschap heeft zich wat mij betreft verslikt in dit moeilijke thema.