Cultuurpodium Online

CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer.
In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.

In ons tag overzicht
is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.

Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.

Specials

Festival aan de Werf
Holland Festival
Artikelen over Oerol Impressies van Oerol
Geluiden van Oerol
Onze speciale Oerolpagina
De Parade
Lowlands

Onderwerpen

Actie
Algemeen
Cabaret
CD en DVD
Circus en show
Dans
Festival
Jazz
Jeugd
Klassieke muziek
Locatietheater
Multimedia
Musical
Muziek
Nieuws
Opera en operette
Pop en rock
Straattheater
Toneel
Verwacht
Wereldmuziek

Cultuur op TV

Opium
Vrije Geluiden

Alle bloggers

Blog Aart Schutte
Blog Cornee Hordijk
Blog David Geysen
Blog Dorien Haan
Blog Hanneke en Jonas
Blog Joel de Tombe
Blog Karin Lambrechtsen
Blog Marijcke Voorsluijs
Blog Marina Kaptijn
Blog Marle en Clara
Blog Michael Varenkamp
Blog Moniek Poerstamper
Blog Noortje Herlaar
Blog Rembrandt Frerichs
Blog Suzan Seegers
Blog Tamara Schoppert
Blog Thomas Cammaert
Blog Tom Beek
Blog Ton van der Meer
Blog Willliam Spaaij
Blog Yonga Sun

Archieven

Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005


Prikbord

Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.

Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Del.icio.us
  • Digg
  • Google
  • Technorati
  • eKudos
  • Facebook
  • Blogmarks
  • Furl
  • Live
  • NuJIJ
  • Slashdot

Onderwerp: TONEEL

19 December 2006

Indrukwekkende Jan Rap en z'n maat van talentvolle jonge cast

Jan Rap en z'n maat (foto Leo van Velzen) Jan Rap en z'n maat (foto Leo van Velzen) Jan Rap en z'n maat (foto Leo van Velzen)
Door Mieke Kreunen met foto's van Leo van Velzen

"Afscheid nemen is een beetje sterven maar na hoeveel keren afscheid nemen ben je dood?" Dat is de vraag die Gemma (Margreet Boersbroek), één van de hoofdpersonen uit Jan Rap en z'n maat zich stelt. Ze is een meisje met een incestverleden en door haar moeder in de steek gelaten waarna ze via diverse kindertehuizen in het opvanghuis voor jongeren terecht komt. Ze schreeuwt veel, scheldt iedereen uit in plat Amsterdams en draagt het hart op de tong, een klein hartje met maar één grote wens: bij een gezin horen. Dat zal haar niet lukken, althans niet binnen het bestek van het toneelstuk dat 30 jaar na de eerste opvoering opnieuw in productie is genomen en afgelopen zondag in première ging in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag, precies op de 75e verjaardag van schrijfster . De 'echte' Gemma van vroeger (het stuk beschrijft een waar gebeurd verhaal) die al die jaren contact met Yvonne heeft gehouden was er om dat heuglijke feit met haar vriendin te vieren.

Dertig jaar geleden was het sociaal geëngageerd toneel en nu - in 2006 - moeten we constateren dat er in de wereld van de jeugdhulpverlening nog maar bitter weinig veranderd is. De problematiek van jongeren is nog even groot en hun eenzaamheid en isolement nog net zo schrijnend. Dat wordt in deze productie op een fantastische manier neergezet: kale en naakte waarheid gespeeld op kratten die niet alleen een flexibel podium annex decor vormen maar tevens metafoor zijn voor de armzaligheid waarmee de samenleving omgaat met jongeren die het moeilijk hebben.

Twee van de drie hulpverleners in het stuk Elly (Susan Visser) en Koen (Sjoerd Pleijsier) zie je langzaam maar zeker uiteen vallen naarmate het contact met de jongeren groeit en de hulp van instanties navenant afneemt. Gaandeweg groeit bij hen het besef hoe ondoenlijk het is om alle goede bedoelingen te realiseren waarmee ze het huis begonnen. Klaas (Jan Tekstra) de technische man en 'mislukte muzikant' heeft zelf in kindertehuizen gezeten en kent het klappen van de zweep. Hij houdt zich groot en hem krijgen ze er niet onder. Dat is trouwens precies de raad die Gemma aan het eind van het stuk een radeloze huilende Elly geeft: "Hou je groot, hou je rug recht en laat ze niet zien hoe verdrietig je bent". Zoals ik in mijn voorbeschouwing naar aanleiding van de perspresentatie al schreef leunt dit stuk minder op de tekst dan eerdere versies. Dat maakt het spel van de jonge talentvolle cast rauw, schrijnend en heftig. Zo heftig zelfs dat af en toe mensen om mij heen van de zenuwen een beetje beginnen te giechelen en niet met de emoties kunnen omgaan die er op het toneel zichtbaar en voelbaar zijn. Niet dat het er niks te lachen valt hoor. Er zitten veel stukken in waar een lach - soms afgewisseld met een traan - spontaan opborrelt vanwege de inventiviteit of absurditeit die we voorgeschoteld krijgen. Niet in de laatste plaats geldt die lach de blunderende hulpverleners die van tijd tot tijd de plank behoorlijk mis slaan en ondanks (of misschien wel juist dank zij) hun goede bedoelingen absoluut niet adequaat kunnen reageren op wat er zich aan problematiek aandient. De instanties schieten niet of te weinig te hulp. Als ze 'hulp' krijgen dan is het van de politie en daar zitten ze vanzelfsprekend niet op te wachten want "...die boontjes, die hele grote zak, die doppen we zelf wel".

Dramatisch een schitterende vondst is het gebruik van muziek - liedteksten - want als het te moeilijk wordt om het gewoon te zeggen dan kun je het maar beter zingen. Dat geldt vooral voor de stotterende Charrie (Egbert Jan Weber) maar ook voor Louis (Noël S. Keulen) die zijn ellende er alleen maar uit kan gooien in fysieke agressie. In tegenstelling tot musicals zijn de gezongen stukken hier een integraal deel van de teksten en zijn het daarom soms maar flarden die gezongen worden: "Mamma, jij bent in mijn dromen..., gemaakt van het koudste cement...". Ik weet niet hoe het de andere toeschouwers is vergaan maar ik begon - net als de hulpverleners - ook van ze te houden: van Klaasje met haar hamster, van Lenny die de hele dag onder de douche stond, van Charrie die heel trots was toen hij zonder te stotterend 'rubbertrut' kon zeggen, van Derek die zich wanhopig aan alles vastklampte dat warmte gaf, van Louis die al heel lang zijn pillen niet meer nam en niet kon schreeuwen en natuurlijk van Gemma met haar dekentje die onder al haar gescheld en getier een lief warm persoontje verborg.

Diep onder de indruk was ik dan ook van deze jonge cast die dit toch niet zo gemakkelijke verhaal zo geweldig aangrijpend wist neer te zetten. Zonder uitzondering zijn alle rollen in deze uitstekend gecast met als absolute uitblinker Margreet Boersbroek die niet alleen in haar spel maar ook in haar zang imponeert. Complimenten ook voor de bewerking van Ger Beukenkamp en voor regisseur Peter de Baan die precies de goede mix heeft weten te vinden tussen beklemming, ontroering, spanning en ontspanning. Daardoor kun je er nog naar kijken terwijl het eigenlijk ten hemel schreiend is dat er nu 30 jaar na dato nog altijd geen goede oplossing is voor zo'n groot probleem. Wat schijfster betreft kon de dag helemaal niet meer stuk na deze indrukwekkende première, helemaal niet toen ze gehoord had dat ze de eerste auteur ooit zou worden die in de portrettengalerij van de Koninklijke Schouwburg komt te hangen. Een grote eer en zeer verdiend! Jan Rap en z'n maat - informatie, speellijst en kaarten


Gebruikte Tags: ,

=================


(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen stellen we je een eenvoudige vraag.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.