Onderwerp: MUZIEK, JAZZ
6 Januari 2007
Philip Catherine trio “ overtuigend, fris en swingend.
Door René de Hilster, met foto's van Job Groot en Fred van Wulften (klik voor
vergroting). Gezien in het Bimhuis Amsterdam 22 december 2006.
Binnen de in Europa spelende jazzgitaristen neemt Philip Catherine een special plaats in. Deze in Londen geboren Belg is één van de grootste gitaristen van het continent. Aan stijlgrenzen doet hij niet. Tijdens zijn concerten komt er dan ook een mix aan invloeden voorbij waarbij één grote voorganger altijd duidelijk te horen en dat is zijn grote gitaarcollega Django Rheinhardt.
De inmiddels 64 jarige Catherine heeft een veelbewogen carrière achter de rug en speelde met vele groten der aarde. Een complete lijst opnoemen zou te ver voeren. Maar in dit verband mogen de namen van Chet Baker, Toots Thielemans, Charles Mingus en Dexter Gordon toch niet ontbreken.
In het, net niet uitverkochte maar wel gezellig drukke, Bimhuis speelde Catherine met een trio wat verder bestond uit bassist Philippe Aerts en drummer Mimi Verderame. Beide zeer goede en alerte begeleiders die binnen en buiten België een goede staat van dienst hebben opgebouwd.
Opvallend was de frisheid en de gretigheid waarmee het trio speelde. Het klonk alsof ze de jazz pas een dag te voren hadden uitgevonden. Al was daar in de eerste twee stukken weinig van te merken. Philip en zijn begeleiders speelde zacht en voorzichtig en nergens sloeg de vlam in de pan. In het derde stuk, a letter for my mother, ruilde de olijke Belgische gitarist zijn akoestische gitaar in voor de elektrische en kwam hij pas echt goed op gang. Wat er in de genoemde brief stond zullen we nooit weten maar het was een pittig schrijven gezien de felheid en dynamiek waarmee dit stuk gespeeld werd. De rest van het optreden werd deze lijn vastgehouden; gitaarsolo’s die echt op je afkwamen, een verhaal vertelden en recht uit het hart schenen te komen; stevig werk van bas en drums en een mooie repertoire keuze van eigen composities en standards. Tijdens het spelen maakte Philip meerdere keren gebruik van zijn pedalen om zijn sound te verbreden en verdiepen. In de tweede set paste hij in twee solo uitvoeringen het gebruik van samples toe. Eerst speelde hij een chorus begeleiding, Dit nam hij op om het daarna te laten “Loopen” waar hij dan weer overheen speelde. Erg leuk om te horen en te zien. Want hij had er ook zelf duidelijk plezier in. ‘Als het lukt is het mooi, lukt het niet dan zien we wel’ zei hij laconiek.
In de tweede set begaf de elektrische gitaar het waardoor Philip gedwongen werd zich te beperken tot het akoestische apparaat. Dynamisch gezien wel een achteruitgang. Gelukkig bracht Onur Atama, een ook gitaarspelende, bewonderaar uitkomst en stapte het podium op om zijn gitaar aan Philip te overhandigen. Met wederom een elektrische gitaar in zijn handen kon hij weer alles uit de kast halen. In de toegift mocht de gulle uitlener zelfs een stukje meespelen en dat deed hij zeker niet slecht. Voor deze conservatoriumstudent duidelijk een eer om met de meester samen op het podium te staan.
Een prachtig optreden van één van de grote jazzgitaristen.
Philip Catherine - website
Line up:
Philip Catherine “ gitaar
Philippe Aerts “ bas
Mimi Verderame - drums