Onderwerp: POP-ROCK
18 November 2007
Verlegen maar overweldigende Sinéad O’Connor
Door Aukje met foto's van Kevin Abosch (klik voor vergroting)
De Melkweg 15 november 2007
Sinéad O’Connor, wie kent haar niet? Ze werd twintig jaar geleden beroemd door haar hits ‘Madinka’, ‘Troy’ en megahit ‘Nothing Compares 2U’ en berucht door het verscheuren van een foto van de Paus.
Haar liedteksten bevatten kritiek op maatschappij, oorlog en geloof. Dat betekent niet dat ze zich tegen het geloof afzet, integendeel. Ze is zelfs benoemd tot Rooms-Katholiek priester. Haar nieuwe cd die dit jaar uitkwam heet dan ook toepasselijk ‘Theology’. Het kan degenen afschrikken die niet zo van het geloof zijn, maar wie zijn aversie opzij zet hoort beeldschone nummers, want de gave om nummers te schrijven is zij niet verloren.
Die nieuwe cd zal echter niet de voornaamste reden zijn van het publiek om een concert van Sinéad te bezoeken. Daarvoor heeft de controversiële zangeres een te groot hitverleden. Het zijn, mezelf als voorbeeld nemend, vooral nieuwsgierigen die graag Sinéad live willen zien, ook al is de verwachting dat ze alleen maar nummers zingt van haar laatste cd. Maar wie het concert vanuit die nostalgische nieuwsgierigheid bezoekt, komt bij deze tournee zeker niet bedrogen uit. Sinéad pakt het goed aan door meteen te openen met een paar gouwe ouwes: ‘The Emporer’s New Clothes’ en ‘I am stretched on your grave’, allebei van het album ‘I do not want what I haven’t got’ uit 1990. Hierdoor is het publiek meteen gegrepen en is ze tegemoet gekomen aan hun nostalgische verlangen.
Hoewel ze zegt van toeren te houden, het podium is de enige plek waar ze niet huilt, verontschuldigt ze zich na het eerste nummer voor haar verlegenheid: ze durft het publiek niet aan te kijken. Onvoorstelbaar na een carrière als de hare, maar het hele concert lang kijkt ze naar de vloer, naar de muzikanten of zingt ze met gesloten ogen. Het doet echter niets af aan de ervaring van het concert. De in pak gestoken Sinéad zingt zuiver en overtuigend, al kan ze, jammergenoeg voor het luisterend publiek, enkele irritante praters niet tot zwijgen brengen.
Wie Sinéad na die eerste twee cd’s uit het oog is verloren, zal de volgende nummers ‘You made me the thief of your heart’ en ‘The lamb’s book of life’ niet kennen. Maar zij en haar band weten de nummers zo goed neer te zetten dat het niet uitmaakt. Het publiek heeft al gekregen wat ze wilde. Daarmee heeft ze ruimte gecreëerd voor het luisteren naar minder bekend werk, dat op die manier herontdekt wordt. Want de minder bekende nummers zijn net zo goed en mooi als het bekende werk.
Van haar eerste cd ‘The lion and the cobra’ zingt ze ‘Never get old’ in die bekende sfeer van toen, met de overslaande stem en de mystieke Ierse invloeden. Die Ierse invloeden horen we ook in haar nieuwe nummers, die iets zachter en trager zijn; ‘Dark I am yet lovely’, ‘Something beautiful’ en ‘If you had a vineyard’. De laatste is een protestsong tegen christenen die denken dat oorlog een oplossing is.
Na deze drie nummers zingt ze het bekende ‘Three babies’, van het album ‘I do not want what I haven’t got’, en ‘What doesn’t belong to me’, van het minder bekende album ‘Faith and Courage’.
Maar dan. “This is a song you probably all know." En reken maar dat dat het geval is. ‘Nothing compares 2U’, haar grootste hit waarmee ze de eerste solozangeres was die acht weken lang op nummer één stond in de Nederlandse top 40. Het is een waanzinnige ervaring om dit nummer live te horen, iedereen zingt uit volle borst mee.
Uit 1994 is het prachtige ‘Thank you for hearing me’, dat een waardige afsluiter lijkt van de setlist, maar ze gaat nog even door met het driestemmige a-capellalied ‘In this heart’, waarbij het voor alledrie de zangeressen (Sinéad, de violiste en de bassiste) geen moeite is om de juiste toon te vinden.
De set wordt afgesloten met het toepasselijke ‘The last day of our acquaintance’. Het publiek heeft inmiddels de smaak te pakken en zingt wederom uit volle borst mee.
Haar geplande toegift begint met ‘Black boys on mopeds’ van de cd ‘I do not want what I haven’t got’, waarbij ze het positief opmerkelijk vindt dat het publiek rookt, inclusief joints.
Daarna begeleidt ze zichzelf op akoestische gitaar bij de reggae-spiritual ‘By the rivers of Babylon’ die op haar nieuwe cd te beluisteren is.
De avond wordt afgesloten met een onuitgebracht nummer, ‘Back where you belong’. Het is een track die ze heeft geschreven voor de film ‘The Water Horse’ die in december zal uitkomen. Een opmerkelijke keuze om de avond af te sluiten met een onuitgebracht nummer, maar hiermee deelt ze met het publiek iets bijzonders, iets dat de buitenwereld nog niet heeft kunnen beluisteren.
Een goed opgebouwde setlist met goed gekozen nummers, een goed geregeld geluidsvolume, een goede band en een zuivere en overtuigende zang van Sinéad O’Connor. Het maakt dit concert één van de betere van het jaar, zo niet de beste.
Sinéad O'Connor - website
Hoi, wie weet hoe het 2e nummer heet dat sinead zong in Antwerpen, op night of the proms op 1 nov. jongstleden….. ???
lei hendrix (E-mail ) - 03-11-’08 14:09