Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK
11 Juli 2008
Keltische avond met Loreena McKennitt in uitverkocht Theater Carré
Door Aukje met foto's van Loreena McKennitt
Gezien in Koninklijk Theater Carré 30 juni 2008
De 51-jarige Canadese zangeres Loreena McKennitt raakte eind jaren ‘70 geïnspireerd door Keltische muziek. Maar voor zij deze inspiratie omzette in eigen werk, verdiepte ze zich in de Keltische geschiedenis. Vanuit deze spirituele verbondenheid schreef ze niet alleen songs, maar maakte ze ook arrangementen op bestaande Keltische gedichten.
Het geeft haar liederen een dromerige sfeer. Meest opvallend in die sfeer is haar stemgebruik. Anders dan bij vergelijkbare bands als Clannad en Enya maakt ze veel gebruik van de hogere regionen van haar stem en produceert daarmee een licht snerpend en klassiek-achtige sound.
In het uitverkochte Amsterdamse Theater Carré opent ze de avond met ‘She moved through the fair’ van haar debuutalbum ‘Elemental’ (1985). Ze begint het nummer intiem, door alleen haar stem en harp te gebruiken. Pas later valt de band in, wat zorgt voor een opzwepende opbouw.
Met het volgende nummer maakt ze een sprong in de tijd van ruim twintig jaar, naar haar laatste album ‘An ancient muse’ uit 2006. De muziek van dit album werd geïnspireerd door haar reizen naar sporen van de Kelten in o.a. Griekenland en Turkije. Ze omarmde daarbij ook de Arabische muziek, waarvan de invloeden duidelijk zijn te horen.
De bekendste cd’s van Loreena McKennitt in Nederland zijn de cd’s die in de jaren ‘90 werden uitgebracht: 'The Visit' (1991), 'The mask and mirror' (1994) en 'The book of secrets' (1997). Overigens laste ze na 1997 een opnamestop in. Er verschenen nog enkele live-cd’s, maar haar volgende studio-opname kwam pas in 2006 uit.
Elk album vertelt zijn eigen verhaal, dat altijd onlosmakelijk verbonden is met de Kelten. Om dit te versterken gebruikt ze traditionele instrumenten die de Keltische sfeer ademen. Tijdens het voorstellen van haar 9-koppige band laat ze graag het publiek de twee meest bijzondere instrumenten horen: de draailier en de oud, een kleine luit met een groot geluid.
Zelf bespeelt Loreena McKennitt meerdere instrumenten. De harp, synthesizer, piano en accordeon. Altijd houdt ze oogcontact met de andere muzikanten, en deint in haar mooie zwarte jurk, die in de Middeleeuwen niet zou misstaan, mee op de golven van de traditionele ritmes. De avond kabbelt heerlijk voort, waarbij je als bezoeker alleen maar de ogen hoeft te sluiten om je in het verleden te wanen.
Na de pauze is het programma iets pittiger. Er is duidelijk een goede opbouw en variatie hoorbaar. Opmerkelijk is wanneer zij het intro van ‘Santiago’ afkapt om het publiek te vragen te stoppen met het maken van foto’s met flits tijdens de nummers. Om het publiek tegemoet te komen, poseert ze enkele minuten waarop de flitsen haar om de oren vliegen. Het verzoek helpt. Als ze het nummer opnieuw inzet is er niemand meer die flitst.
Regelmatig vertelt ze over de achtergrond van haar muziek, of over zichzelf. Haar bescheidenheid maakt haar ontwapenend, vooral wanneer ze zegt dat ze in eerste instantie de vraag kreeg om tijdens live-optredens wat meer te vertellen om op die manier contact te maken met het publiek. Toen ze dat verzoek inwilligde, kreeg ze naderhand de vraag of ze iets minder kon praten en meer wilde spelen... Het is opvallend dat ze ook deze avond veel vertelt, maar haar muziek is daar ook geschikt voor omdat elk nummer een verhaal op zich is.
Wanneer het concert is afgelopen, schiet het publiek uit zijn stoel om een staande ovatie te geven. Het is duidelijk dat hier alleen maar échte fans zitten. Tot drie keer toe komt ze terug voor een toegift. Loreena McKennitt is een warm en bescheiden persoon, die met haar muziek een historisch verhaal vertelt. Of de bezoekers daar naar luisteren of niet, op deze avond hebben ze haar en haar muziek in hun harten gesloten.
Loreena McKennitt - website en MySpace