Cultuurpodium Online

CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer.
In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.

In ons tag overzicht
is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.

Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.

Specials

Festival aan de Werf
Holland Festival
Artikelen over Oerol Impressies van Oerol
Geluiden van Oerol
Onze speciale Oerolpagina
De Parade
Lowlands

Onderwerpen

Actie
Algemeen
Cabaret
CD en DVD
Circus en show
Dans
Festival
Jazz
Jeugd
Klassieke muziek
Locatietheater
Multimedia
Musical
Muziek
Nieuws
Opera en operette
Pop en rock
Straattheater
Toneel
Verwacht
Wereldmuziek

Cultuur op TV

Opium
Vrije Geluiden

Alle bloggers

Blog Aart Schutte
Blog Cornee Hordijk
Blog David Geysen
Blog Dorien Haan
Blog Hanneke en Jonas
Blog Joel de Tombe
Blog Karin Lambrechtsen
Blog Marijcke Voorsluijs
Blog Marina Kaptijn
Blog Marle en Clara
Blog Michael Varenkamp
Blog Moniek Poerstamper
Blog Noortje Herlaar
Blog Rembrandt Frerichs
Blog Suzan Seegers
Blog Tamara Schoppert
Blog Thomas Cammaert
Blog Tom Beek
Blog Ton van der Meer
Blog Willliam Spaaij
Blog Yonga Sun

Archieven

Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005


Prikbord

Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.

Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Del.icio.us
  • Digg
  • Google
  • Technorati
  • eKudos
  • Facebook
  • Blogmarks
  • Furl
  • Live
  • NuJIJ
  • Slashdot

Onderwerp: POP-ROCK

26 Oktober 2010

Grinderman: smakelijke sound als dikke hete brei!

Grinderman Grinderman Grinderman
Door Giel van der Hoeven, foto's Arjan Vermeer (klik voor vergroting)

De laatste keer dat ik Nick Cave live had gezien was alweer vier jaar geleden. Dat was tijdens het als solo aangekondigde optreden in het Haagse World Forum Theater 18-09-06. Op voorhand absoluut geen ideale locatie voor een wildebras zoals Nick Cave kan zijn. Maar dit optreden bleek toen wel een voorbode te zijn voor Cave’s ‘hobbyband’ Grinderman dat in 2007 met een verbluffende naamloze debuut cd kwam en dit jaar met de opvolger ‘Grinderman 2′.

Niks solo achter de piano maar een rauw klinkende band met complete backline en veel decibellen! En het chique dak ging er van af die avond in De Haag! De jongeman die gisteren in Vredenburg naast me in de zaal stond vertelde dat hij Nick Cave and the Bad Seeds in 2008 nog in de HMH had gezien en dat die band toen nogal mat overkwam, erg ongebruikelijk voor Cave en zijn handlangers. De verwachtingen waren dus in alle opzichten hoog gespannen, temeer omdat ons voor aanvang door ‘kenners’ was toegezegd een fikse bak herrie voorgeschoteld te krijgen.

De band samenstelling was gisterenavond in Utrecht exact hetzelfde als toen in het WFT met behalve voorman zanger/gitarist/toetsenist Nick Cave ook nu weer Warren Ellis (gitaar/viool/viola/mouzouki/percussie), Martyn P. Casey (bas) en Jim Sclavunos (drums). Het enige verschil was de setlist die toen - logischer wijs - alleen uit Cave’s solo repertoire bestond en nu uitsluitend Grinderman songs bevatten. En oh ja, Cave z’n snor was eraf, maar de baarden van Ellis en Sclavunos waren alleen maar voller en forser geworden. En dat gold eigenlijk ook voor de sound. Wat een volume brengen die Grinder mannen voort zeg! Wat in het volgepakte Vredenburg (ruim 2.000 bezoekers) overigens verre van irritant klonk want het geluid stond prima afgesteld.

Met ‘Mickey Mouse And The Goodbye Man’ knalt het kwartet er gelijk als een stel waanzinnige in. De aanwezige fotografen was opgedragen slechts één nummer te fotografen. Maar in de ruim zes minuten die het openingsnummer duurde hebben ze wel de kans van hun leven gehad om Cave in werkelijk alle poses en posities te schieten. Met een onaflatende energie raast hij over het podium. ‘Worm Tamer’ volgt er direct op, het nummer klinkt net zo weird als dat de titel is. Nog zo’n ijzersterke eigenschap van Cave: goeie titels bedenken, al zijn de songteksten van Grinderman een stuk simplistischer als in zijn solo werk. Maar het gaat bij Grinderman dan ook hoofdzakelijk om de (live)beleving en de teksten wapperen vrolijk op de muziek mee.

Grinderman Grinderman Grinderman

Ook in ‘Evil’ dekt de vlag de lading. Ooit een kind dat de zin niet kreeg, kwaad trappelend op de grond zien liggen? En gedacht wat een aansteller?! Die gedachten kwamen gisteren ook op toen Warren Ellis als een losgeslagen incapabele Catweazle met zijn strijkstok als vervaarlijk wapen in de hand alles dat los en vast zat mepte alsof z’n leven er vanaf hing. Maar als een volwassen kerel dat doet, die ook nog eens een snoeihard maar zeer acceptabel steengruis geluid voortbrengt, wordt het ineens puur entertainment. Hij steelt de show tot groot vermaak van de toehoorders in de De Rode Doos.

En Nick Cave? Die lijkt het alleen maar naar zijn zin te hebben vanavond. Hij trekt een rood gemutste blonde deerne het podium op voor een intiem dansje totdat hij tot de ontdekking komt dat hij met z’n 53 heftige levensjaren (je ziet het niet aan hem af!) te oud wordt voor dit creepy gedoe. Hij schud handjes, of groet zo nu en dan een bekende in het publiek met een big smile of met zijn met goud beklede wijzende vingers. Hij zegt herhaaldelijk te willen relaxen maar blijft onverstoord doorgaan met het spuien van zijn hysterische teksten op de van hem zo herkenbare wijze. Terwijl de band inderdaad die beloofde bak smakelijke herrie als een dikke hete brei over ons uitstort, gelijk magma dat uit de aardkorst tevoorschijn komt. En waarbij bassist Casey - die als enige van de drie mobiele muzikanten niet van zijn toebedeelde vierkante meter afwijkt - apathisch blijft doorpompen met de lavastroom. De boomlange beruchte elegante ontaarde ’slager’ Jim Sclavunos hakt daarbij lustig op los.

Eindelijk wordt er na een nummertje of negen wat gas terug genomen met ‘Kitchenette’, maar dan direct weer door naar de vijfde versnelling met de blikvanger van de eerste cd ‘No Pussy Blues’, over de frustratie van voortdurend afgewezen te worden. Zoals gezegd: titels spreken boekdelen in Grinderman’s recht voor z’n raap vertellingen. En toen was daar ‘Bellringer Blues’ het beste nummer op ‘Grinderman 2′ wat mij betreft. Live heeft deze song nog meer impact met een prettige zeurderige melodie, een omgekeerde riff uit Ellis’ gitaar en een intens groovy klinkend orgeltje over een welhaast claustrofobisch klinkend funk ritme. “We are the soul survivors of this world” tiert Cave. En gelijk heeft ‘ie! Al had hij wat mij betreft ook mogen zingen “We are the soul survivors of rock ‘n roll”.

Want de belangrijkste conclusie die we na vanavond kunnen trekken is wel dat dit rock in zijn puurste vorm is. Knallende drums, een vet bas geluid, gierende gitaren, geme(e)n(d)e vocalen en teksten aangevuld met vreemde geluiden uit net zulke vreemde instrumenten gebracht met een beleving die zijn weerga niet kent. Eerlijkheidshalve dien ik te zeggen dat zo’n bak herrie ook tot een overdosis in korte tijd kan leiden met concentratie verslapping als gevolg. Persoonlijk hoor ik liever de Caveman solo met een spanningsveld tussen zwijmelen en het uitschreeuwen. Met lyrische poëtische teksten (Abattoir Blues/The Lyre Of Orpheus) en prachtige murder ballads. Maar voorop gesteld, deze avond had ik toch niet willen missen!

Veel van mijn (blues)vrienden begrijpen niet dat Cave en zijn Grinder mannen toch zoveel ‘serieuze muziekliefhebbers’ aanspreekt. Waren ze er maar bij geweest gisteravond, verdere uitleg had dan overbodig geweest.




=================


(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen stellen we je een eenvoudige vraag.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.