Cultuurpodium Online

CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer.
In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.

In ons tag overzicht
is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.

Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.

Specials

Festival aan de Werf
Holland Festival
Artikelen over Oerol Impressies van Oerol
Geluiden van Oerol
Onze speciale Oerolpagina
De Parade
Lowlands

Onderwerpen

Actie
Algemeen
Cabaret
CD en DVD
Circus en show
Dans
Festival
Jazz
Jeugd
Klassieke muziek
Locatietheater
Multimedia
Musical
Muziek
Nieuws
Opera en operette
Pop en rock
Straattheater
Toneel
Verwacht
Wereldmuziek

Cultuur op TV

Opium
Vrije Geluiden

Alle bloggers

Blog Aart Schutte
Blog Cornee Hordijk
Blog David Geysen
Blog Dorien Haan
Blog Hanneke en Jonas
Blog Joel de Tombe
Blog Karin Lambrechtsen
Blog Marijcke Voorsluijs
Blog Marina Kaptijn
Blog Marle en Clara
Blog Michael Varenkamp
Blog Moniek Poerstamper
Blog Noortje Herlaar
Blog Rembrandt Frerichs
Blog Suzan Seegers
Blog Tamara Schoppert
Blog Thomas Cammaert
Blog Tom Beek
Blog Ton van der Meer
Blog Willliam Spaaij
Blog Yonga Sun

Archieven

Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005


Prikbord

Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.

Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Del.icio.us
  • Digg
  • Google
  • Technorati
  • eKudos
  • Facebook
  • Blogmarks
  • Furl
  • Live
  • NuJIJ
  • Slashdot

Onderwerp: CABARET

4 December 2013

Pieken in het zicht van de deadline

Micha Wertheim Micha Wertheim (foto Merijn Doomerik) Micha Wertheim
Door Youetta Visser met foto's van Clemens Rikken
en Merijn Doomerik

“De deadline van een cabaretprogramma is pas aan het eind”. Micha Wertheim legt kort maar krachtig uit waarom hij aan het begin van de voorstelling eigenlijk nog niet klaar is. Hij werkt graag naar een deadline toe. Het moment vlak voor de deadline is daarbij volgens hem het mooist, net als het moment vlak voor het poepen. Voor mij doemt het beeld op van de WC die ik net heb bezocht in theater de Flint. Als ik opsta zie ik de reclame in de WC-pot: “Deze kleine boodschap werd mede mogelijk gemaakt door...” Nu weet ik dat de culturele sector het moeilijk heeft, maar zowel  Micha Wertheim als het Amersfoortse theater gaan wel erg ver.

Houd ik van cabaret? De vraag doemt metershoog voor mij op als ik tussen ongeveer 500 lachende mensen stilletjes naar Micha Wertheim kijk. Hij wordt op handen gedragen. En ook ik heb van hem genoten in Zomergasten. Maar zeker in het begin van de voorstelling heb ik moeite voluit mee te lachen. Hij is jonge vader van een tweeling, hij is gelukkig, hij is moe; een volle bak uitleg maakt het voor mij niet makkelijker te verteren.

Mis ik de clou en is het een heel gelaagde voorstelling die ik niet doorgrond? Of is, zoals Wertheim het zelf zegt, een voorstelling niet af te dwingen? “Je krijgt pas een goed idee als het in je opkomt”. Is het daarmee juist moedig dat Micha dit laat gebeuren in het zicht van het publiek? Het lastige is dat hij in het programma elke mogelijke kritiek preventief pareert; hij laat ter plekke een krant zien waaruit blijkt dat de verwachtingen te hoog gespannen zijn na de jubelende recensies over zijn vorige programma. Zelfs zijn persvoorlichter beveelt mij aan vooraf even deze topvoorstelling terug te zien. Een verzoek dat bij mij op slag een halsstarrige dwarsheid teweegbrengt; als een paard met hoogtevrees weiger ik deze hindernis te nemen.

Veel ideeën in de voorstelling zijn aardig, maar de uitwerking mist soms. Zo blijft Wertheim boven zijn computer – waar hij zichtbaar voor het publiek via de webcam aan het schrijven is aan deze voorstelling- geprojecteerd op het grote scherm, terwijl hij zelf al weer is opgestaan en doorspeelt. Maar waarom? Is het een alter ego, een virtuele werkelijkheid, blijft hij gaandeweg doorschrijven?

Tijdens de voorstelling slaat mijn aarzeling over in licht genoegen. De schetsen van een bezoek aan de tandarts, de reacties van passanten op de tweeling en het eten in een duur restaurant zijn misschien niet heel origineel, maar Micha zet ze feilloos neer. Vooral als hij zich opwindt over dagelijkse gebeurtenissen is Micha Wertheim lachwekkend. Zijn observaties blijven je ook na de voorstelling bij, zoals zijn opwinding over het feit dat er nooit een haakje voor je jas hangt bij de tandarts.

Micha Wertheim heeft aan het begin van de avond uitgelegd dat publiek niet “We want more!”  zou moeten roepen na een goede voorstelling, maar juist na afloop van een matige voorstelling. Bij doorspelen heb je dan kans dat het nog wat wordt. Een persoon durft het uiteindelijk aan: “More!” , klinkt het vanuit een hoek van het theater. Dan blijkt dat Micha Wertheim inderdaad het beste heeft bewaard tot het eind. Vlak na het verstrijken van de deadline betovert hij het publiek met een caleidoscopische dans, die zelfs mij luid doet lachen. Een gul applaus volgt.

Is het briljant? Moedig? Of makkelijk scoren? Een vraag die mij blijft bezighouden. Grensverleggend is het zeker!


Gebruikte Tags:

=================


(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen stellen we je een eenvoudige vraag.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.