Cultuurpodium Online

CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer.
In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.

In ons tag overzicht
is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.

Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.

Specials

Festival aan de Werf
Holland Festival
Artikelen over Oerol Impressies van Oerol
Geluiden van Oerol
Onze speciale Oerolpagina
De Parade
Lowlands

Onderwerpen

Actie
Algemeen
Cabaret
CD en DVD
Circus en show
Dans
Festival
Jazz
Jeugd
Klassieke muziek
Locatietheater
Multimedia
Musical
Muziek
Nieuws
Opera en operette
Pop en rock
Straattheater
Toneel
Verwacht
Wereldmuziek

Cultuur op TV

Opium
Vrije Geluiden

Alle bloggers

Blog Aart Schutte
Blog Cornee Hordijk
Blog David Geysen
Blog Dorien Haan
Blog Hanneke en Jonas
Blog Joel de Tombe
Blog Karin Lambrechtsen
Blog Marijcke Voorsluijs
Blog Marina Kaptijn
Blog Marle en Clara
Blog Michael Varenkamp
Blog Moniek Poerstamper
Blog Noortje Herlaar
Blog Rembrandt Frerichs
Blog Suzan Seegers
Blog Tamara Schoppert
Blog Thomas Cammaert
Blog Tom Beek
Blog Ton van der Meer
Blog Willliam Spaaij
Blog Yonga Sun

Archieven

Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005


Prikbord

Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.

Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.




Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

04 03 06 - 14:53

André Manuel zingt Tom Waits


Door Stijn Loogman met foto's van Gerjanne Tiemens (klik voor vergroting)
vlnr Bartel Bartels, B.J. Baartmans en André Manuel


Eind 2005 verzamelde Bartel Bartels, ook bekend als Professor Nomad, de top van het Nederlandse muzikantengilde om zich heen voor een eerbetoon aan verschillende grootheden uit vijfentwintig jaar popmuziek. In verschillende unieke combinaties, edoch altijd trouw geflankeerd door drummer Stephan van der Meijden, werden onder meer Jimi Hendrix, de Talking Heads, Led Zeppelin, Kate Bush, the Doors en ook Herman Brood in het zonnetje gezet. Vertolkende artiesten waren onder meer Mieke Stemerdink, Paul de Munnik en Manuela Kemp. Ditmaal was het Tom Waits die in de bovenzaal van Willemeen te Arnhem zou worden gelauwerd.
André Manuel was daartoe samen met singer “ songwriter BJ Baartmans naar Arnhem afgereisd om zich als hoofdgast bij het collectief van Bartels te voegen. Baartmans en Manuel zijn de komende maanden nog veelvuldig als duo te bewonderen in ’s lands betere popcentra. De keuze voor Manuel als vertolker van Waits ligt volstrekt voor de hand als je hem eenmaal als leadzanger van tukkerpopcollectief Krang aan het werk hebt gehoord. In bijvoorbeeld het kolderieke ’Feest’ betonen Manuel en de zijnen zich onomwonden volgers van de onnavolgbaar geachte Amerikaan. Behalve als muzikant, kent u André Manuel als die nietsontziende cabaretier, die tot begin maart 2006 met zijn programma ’Lazarus’ de Nederlandse theaters onveilig maakt. BJ Baartmans, de man met het goeiige voorkomen en de oerbluesy vingers, is geen onbekende van Bartels. Laatstgenoemde trad tot voor enkele jaren terug als toetsenist op met BJ’s band Pawnshop.

Met een gemengd publiek van naar schatting 150 bezoekers was de bovenzaal van Willemeen redelijk gevuld. Tegen tienen besteeg de vijfkoppige gelegenheidsband de b ¼hne en beet Bartel Bartels zingend het spits af met ’Jockey full of Bourbon’. Het zou het begin blijken van een fantastische avond rokerige rock & roll. Al snel werd duidelijk dat we hier van doen hadden met een verzameling rasmuzikanten. Hetgeen meteen opviel was de kracht en de rauwheid waarmee de tengere Bartels de eerste vocalen de zaal inslingerde. Op de achtergrond stond de ritmesectie (bas & drum) vanaf het begin als een huis.


vlnr Arend Bouwmeester, Stephan van der Meijden en Gerco Aerts

Na de openingstune betrad de hoofdgast van de avond het podium. Wie daarbij een verpletterende opkomst van de assertieve cabarettijger Manuel verwachtte, kwam bedrogen uit. In zijn presentatie was de gelegenheidsvoorman eerder ingetogen, tegen het schuchtere aan, maar aangenaam ontwapenend. Wie mij had verteld dat hij herstellende was van een stevige hangover had ik op zijn woord geloofd. Desalniettemin haakte hij met ’Walking Spanish’ moeiteloos bij de band aan. Geheel in de geest van Waits werd de keel geschraapt en volgde meer dan een uur lang een expressief optreden met oud en nieuw werk van Waits, van ‘Old shoes’ via ‘Hang down your head’ tot ‘Chocolate Jesus’.
De muzikale interactie tussen met name Manuel, BJ Baartmans en Bartels deed vermoeden dat de heren elkaar langer kennen dan een blauwe maandag. Daarbij liet ik me aangenaam verrassen door het uitmuntende gitaarspel van Baartmans en de energieke podiumaanwezigheid van gangmaker Bartels, die nu en dan het vocale voortouw overnam van André Manuel. Voor percussionist en saxofonist Arend Bouwmeester was, met uitzondering van een enkele saxofoonsolo, samen met de schuchtere maar sublieme bassist Gerco Aerts en drummer Stephan van der Meijden, vooral een rol op de achtergrond weggelegd. Het optreden duurde ongeveer ongeveer anderhalf uur en boeide van begin tot eind. Zo vond ook het publiek, dat tot tweemaal toe vroeg om een toegift en die vervolgens ook kreeg. Het was een leuke avond en zonder meer een waardige hommage aan de grote Tom Waits.

In maart volgt nog een tweetal tributes uit dezelfde serie:
- Zondag 5 maart, Café de Kroeg, Arnhem: Henk Koorn zingt Neil Young
- Zondag 12 maart, Café de Kroeg, Arnhem: Arthur Ebeling zingt Ray Charles.

Bezetting:
Andre Manuel - zang (Krang)
Gerco Aerts - contrabas (Ellen ten Damme)
BJ Baartmans - gitaar (Pawnshop)
Bartel Bartels - piano/zang (Prof Nomad)
Arend Bouwmeester - sax/perc (Orkater)
Stephan v.d. Meijden - drums (Independent)

Meer informatie:
Bartel Bartels - website
André Manuel - website
B.J. Baartmans - website
Tom Waits - website


Onderwerp: KLASSIEKE MUZIEK, WERELDMUZIEK, POP-ROCK, JAZZ

03 03 06 - 08:04

Klassiek, Folk en Jazz in Vrije Geluiden

Bron: VPRO Vrije Geluiden

Mary Black opent met:” No frontiers” van Jimmy McCarthy, het lied waarmee ze lang geleden doorbrak. Want twintig jaar draait Mary Black al mee in de Ierse Folkscene. Twee decennia van constante groei tot wereldwijde roem met de status van levende legende. Maar.. ze is net zo gretig als toen ze begon, n ¡ haar toernee door ons land kwam ze graag nog even langs. En ze bracht drie van haar muzikanten mee. Voor haar nieuwe CD schreef ze eindelijk zèlf twee songs en één daarvan: “Your Love”, over haar gestorven moeder, brengt ze op het Bim-podium. En ze vertelt over nog iemand die ze mist: Sandy Denny. Sandy leefde ondanks haar enorme talent een droevig bestaan en dat weerklonk in haar stem. Mary heeft ook een traan in haar stem, is dat nou typisch Iers?

Tweede Lustrum!! Het Storioni Trio Amsterdam heeft als "ensemble in residence" een eigen kamermuziekserie in het Muziekcentrum Frits Philips te Eindhoven. De broers Wouter, viool en Marc Vossen, cello en Bart de Boer, piano vieren de tiende verjaardag van hun Trio dan ook op 21 mei in Eindhoven met gasten en masterclasses. Maar deze week alvast bij ons in het Bimhuis met Beethoven en Ravel. Wat is er in de afgelopen tien jaar allemaal gebeurd? Ze hebben het ijzeren repertoire onder de knie. Hun samenspel klinkt subliem, een zeldzame combinatie van kunstzinnige en ambachtelijke degelijkheid. En het plezier overheerst als ze met elkaar werken!

'Dangerous Cats' is de titel van de nieuwe cd van Robert Rook, waarop hij standards en eigen composities speelt met zijn trio en kwartet. Bij de Utrechtse pianist, vorig jaar nog Deloitte Jazz Award-finalist in het Bimhuis, voeren spelplezier en spannend samenspel de boventoon. 'Robert's music is bubbling with life-force, it's infectiously rhythmic. But even stronger is the creative stream of ideas that push the music way beyond the boundaries of the usual jazz solo.', aldus Hein van de Geyn. Vijf jaar geleden geleden legde hij zichzelf als volgt uit: "Ik musiceer zoals ik in elkaar zit. En hoe dat klinkt, dat moet jij maar analyseren. Hoe ik speel, zo bén ik; dat is het belangrijkste." Vandaag de dag een doorbreker waar we vast nog meer van gaan horen. In Japan is de rerelease van zijn debuut een succes! Rook vormt ook een trio met Ernst Glerum en Han Bennink. Robert Rook - piano Website Thomas Andersen: bas Dick Verbeeck: drums Vrije Geluiden. Uitzending: zondag 5 maart om 11.00 uur op Nederland 3




Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

02 03 06 - 09:13

Liset Alea & Artefact in 013


Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel

Artefact
Ruim twee jaar geleden, 11 december 2003, werden we blij verrast door het optreden van Artefact, toen in het voorprogramma van Lamb. Na dit optreden hebben we met veel moeite de EP “One of a Kind” kunnen bemachtigen bij de lokale CD-boer. Nu twee jaar later, en een vol album verder “Addicted To Your Goodies” kregen we opnieuw de gelegenheid om deze Nederlandse electronic funk/dance formatie live mee te maken, nu in het voorprogramma van Liset Alea.
Het optreden begon wat ingetogen, bijna schuchter. Zacht kondigde zangeres Shamangi de band aan en werd het eerste nummer, Maximorphine, ingezet, een heerlijk breakbeat, triphop nummer. De zaal was nog niet half vol en het publiek stond achter in de zaal en had zich wat rond de bar verzameld. Hierdoor ontstond een grote lege ruimte tussen het podium en het publiek. Desondanks wist Artefact met hun aanstekelijke, melodieuze maar vooral dansbare muziek het publiek te bereiken. Het tweede nummer, The Inevitable, een nieuw nummer voor de komende cd die als het goed is dit jaar nog uitkomt, bracht de mensen al wat dichter tot het podium en in beweging.
De muziek laat zich niet echt in hokjes plaatsen. Vette basloopjes, zowel elektrischebas als contrabas van Thijs Willemsen, aangevuld met elektronische drum en sounds van producer en percussionist Maxim Schram. Een geweldige drummer Pierre Hansen, en een belangrijke plaats voor de trompet van Ryan Carniaux. Het geheel gecomplimenteerd met zangeres Shamangi met haar heerlijke, ontspannen stem en uitstraling. Het geheel is een spannende mix van soul, funk, jazz, en dance. Erg vrolijk en dansbaar.
De set van vanavond bestond uit een achttal nummers, waaronder vier nieuwe tracks van de komende cd, met als perfecte afsluiter de titeltrack van het laatste album, Addicted to your Goodies. Een geslaagd optreden, ik ben benieuwd naar het nieuwe album.



Liset Alea
Na een lange pauze, ongeveer 75 minuten, gingen de gordijnen weer open en betrad Liset Alea met haar band het podium. Ze opende met de hitsingel “No Sleep”, in het begin nog niet helemaal overtuigend, maar naarmate het nummer vorderde begon het te lopen en kwam de band in de goede mood. Het tweede nummer van de avond, “King”, heeft zeker ook grote hitpotentie. Een aanstekelijk deuntje, lekker ritme waarin duidelijk haar Zuid-Amerikaanse achtergrond te horen is. Tijdens dit nummer haalt ze haar vinger open aan de snaren van haar instrument (een kruising tussen gitaar en piano). Ondanks het bloeden van haar vinger en het geklungel met pleisters blijft ze professioneel en gaat het optreden gewoon door, het lijkt haar weinig te storen.
Liset Alea, geboren in Havana, Cuba verhuisde op haar vijfde naar Costa Rica, om kort hierop weer te verhuizen naar Florida, waar ze het grootste deel van haar jeugd woonde. Van kinds af aan wilde Liset zingen en wilde ze zangles. Dit kreeg ze, van niemand minder dan America Crespo een opera legende uit Cuba. De zang en muziek opleiding kreeg vervolg op de “New World School Of The Arts” in Miami en later op de “New School University Jazz Conservatory” in New York. Vanaf haar 19e woonde ze in New York en hier kwam ze in contact met de band Etro Anime. Met hen nam ze een album op en ging mee op tournee door Europa, in het voorprogramma van Kosheen en Llorka. Europa beviel haar zo goed dat ze in Amsterdam bleef en alleen nog naar New York is geweest om haar gitaar en kat op te halen. Na twee jaar Amsterdam heeft ze nog in Parijs gewoond maar uiteindelijk heeft ze haar stek gevonden in Londen. Het debuut album “No sleep” heeft een sterke pop sound, voornamelijk te danken aan producer Yoad Nevo, bekend van o.a. Sugababes en Bryan Adams. Maar gelukkig blijven ondanks dit hoge pop de Zuid-Amerikaanse klanken duidelijk hoorbaar. Het is jammer dat Lisa nog maar één album afgeleverd heeft en dus nog maar weinig keuze heeft in de nummers. De set beslaat daarom op één nummer na het hele album, maar laat Lisa wel van al haar kanten zien. Rustige gevoelige ballads, stevige pop/rock songs, maar ook salsa en jazzy nummers passeren de revue. Na het veel te korte optreden en een tamme reactie vanuit het publiek komt ze terug voor één toegift, het nummer “No Sleep” maar dan akoestisch. Voor mij een sfeervolle muzikale afsluiter van dit dubbelconcert.

Artefact - website
Liset Alea - website


Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK

26 02 06 - 06:10

Talent: ROOS[BEEF] in Vrije Geluiden

Roos Rebergen treed op met eigen werk en haar eigen band: Roos (beef) waarin ook drummer Tim van Oosten Vrije Geluiden ontdekten haar tijdens BOEM PAUKENSLAG, de persconferentie van de boekenweek die in maart van start gaat. Ze zong You've got to hide your love away van de Beatles in een aangepaste Nederlandse versie van Bindervoet & Henkes. Ze was niet helemaal onbekend bleek..., ze had de Grote Prijs van Nederland gewonnen en nog meer prijzen. Ze werd o.a. eerste op het Singer-songwriterfestival in Nijmegen! Zondagochtend 11:00 uur Nederland 3 ROOSBEEF website




Onderwerp: POP-ROCK, PODIUM FOTO, MUZIEK, DANS

23 02 06 - 13:47

Hind in concert met nieuwe foto's

Door Mieke Kreunen

Afgelopen zondag waren we in het Zuidpleintheater in Rotterdam bij de theatershow van Hind Laroussi die in oktober vorig jaar haar tweede album 'Halfway Home' uitbracht. Hans en ik hadden nog geen tijd gehad om ons te verdiepen in deze CD (al kenden we haar eersteling natuurlijk wel) dus we konden ons echt laten verrassen. We hadden om zeven uur afgesproken met Hinds tourmanager omdat er nog een andere reden was voor ons bezoek: Hind was de foto's van de première kwijt (camera van de fotograaf was gestolen) en wij hadden aangeboden dat een klein beetje goed te maken voor haar. De soundcheck was nog in volle gang maar er was gelukkig nog wel even tijd om met Hind en haar manager afspraken te maken over de foto's.

Het Zuidpleintheater was goed gevuld met voornamelijk jong publiek dat gewapend met mobieltjes en digitale camera's in de aanslag zat te wachten op wat komen ging. Het doek was half open en op het podium er achter waren in het blauwe licht dansende vrouwenfiguren te ontwaren, tot het doek helemaal open ging en Hind met al haar dansers de show openden. Een geweldige keuze om het programma te verlevendigen met flitsende dansnummers waaraan Hind zelf ook een verdienstelijk steentje bijdraagt. Ik vond zelf de dans met de voiles heel mooi maar ook de spiegelende choreografieën waren prachtig evenals het 'getolkte' dansnummer dat ontstaan is toen Hind een keer optrad voor dove mensen.

In het programma komen vooral de nummers van de nieuwe CD voorbij waarvan Hind er een aantal zelf schreef. Haar zelfgeschreven nummers (waarvan drie samen met Tjeerd van Zanen) gaan vooral over onrecht in de wereld zoals het nummer 'Ya Wili', over haar bezoek aan India, en 'Ashamed', dat ze schreef ze samen met Tjeerd Oosterhuis, over uitgeprocedeerde asielzoekers. Een hele goede zaak trouwens dat jonge mensen die in de spotlights staan, zoals Hind, niet alleen de muziek maar ook hun naam verbinden aan goede doelen die zich richten op onrecht en armoede in de wereld. Hind is sinds haar deelname aan Idols indertijd zeer actief geweest op dat gebied en dat siert haar zeer.

Haar nieuwe album 'Halfway Home' heeft een multiculturele uitstraling en sound, net als Hind zelf trouwens die zich met een Marokkaanse vader en een Nederlandse moeder in beide culturen uitstekend thuis voelt. In veel van de nummers is dan ook een duidelijke Arabische invloed te horen en ook in de choreografieën van Hinds zus, Mouna Laroussi, komt dat thema veelvuldig terug. Tussen de nummers door vertelt Hind op een professionele en ontspannen manier over de nummers die ze zingt. Zo vertelt ze over 'Habbaytek Besaif' dat ze dat vroeger altijd draaiden in de auto als ze naar Marokko gingen. Dit klassieke Arabische nummer van de bekende zangeres Fairuz werd met een eigentijds arrangement in een modern jasje gestoken. Ronduit schitterend vonden wij allebei de twee fadonummers die Hind zong, beide van Dulce Pontes: 'Fado me' en 'Garca Perdida'. Dat ligt niet alleen aan haar stem, die zich uitstekend leent voor fado, maar ze kan het ook doorvoelen waardoor het overtuigt en raakt. Ook de wat meer jazzy nummers zoals 'Sweet Woman-Child' en ballads zoals 'Say a word' passen Hind als een handschoen.

Het is overduidelijk dat het merendeels jonge publiek vooral komt voor de swingende 'Arabpop', zoals ze dat zelf noemt refererend aan het muziekgenre dat in de Arabische wereld snel aan populariteit wint. Zo is er bij voorbeeld het vrolijke 'Summer all over again' of 'In the distance'. In het laatste deel van het programma gaat de hele zaal dan ook uit de stoel en swingt van harte mee, al dan niet met een filmend mobieltje in de boven het hoofd geheven handen. Hind is een hit bij al die jonge mensen en krijgt ook door het hele programma heen reacties uit de zaal waarvan een groot deel in de Arabische taal.

Het is knap hoe deze jonge talentvolle zangeres een avondvullende show van muziek en dans neer weet te zetten die van voor naar achter de aandacht weet vast te houden. Met haar 21 jaar doet ze dat als een echte pro! Ze is van vele markten thuis en dat laat ze horen ook. Bovendien weet ze zich te omringen met een uitstekende band en dito dansers. Ze blijft in haar show heel dicht bij zichzelf en komt daarbij heel naturel over. Ik ben heel benieuwd hoe haar eigen sound zich verder zal gaan ontwikkelen in de loop van de komende jaren. Van mij mag ze best wat meer de kant op die we horen in haar vertolking van de fado. Hind - website RTL/Rabobank commercial Line up Hind Laroussi - zang Haye Jelllema - drums Arndt Beckmann - percussie Pablo Penton - basgitaar Pablo Minolli - gitaar Erik Smans - piano; keyboards Nana Appiah - dans Scarlet van Rijn - dans Fahd Larhzaoui - dans Mouna Laroussi - dans en choreografie CD kopen?

Hind" >
Halfway Home -Gesigneerd-
Hind




Onderwerp: WERELDMUZIEK, MUZIEK, JAZZ

19 02 06 - 15:43

Izaline Calister in Beauforthuis met Krioyo

Door Mieke Kreunen

Het concert zaterdagavond in het Beauforthuis begint met het bijzondere geluid van de Antilliaanse 'benta', een soort mondharp, die bespeeld wordt door Roël Calister (ja inderdaad, broer van) terwijl de andere bandleden hem begeleiden met handgeklap. De benta ziet eruit als een boog die bespannen is met een snaar (traditioneel van bananenblad) en die met de mondholte als klankkast wordt bespeeld. Het instrument wordt vaak gebruikt in de 'Zumbi', de muziek van de geesten en de voodoo. Het is een bijzonder en sfeervol begin van een geweldige Caribische avond. Als Izaline Calister het podium betreedt swingt het er meteen op los in "Fiest'i Piskado' een nummer over de vissers die feestvieren vanwege hun geweldige vangst. Even later legt ze ons uit dat het programma Krioyo (= Creool) gaat over haar Curacao, dat een smeltkroes is van nationaliteiten en culturen hetgeen duidelijk hoorbaar is in de muziek. Izaline Calister heeft deze muziek van haar geboortegrond verweven met jazz- en popinvloeden tot een heel eigen sound die we het beste kunnen omschrijven als latin-jazz of misschien moet het zelfs wel 'korsouwjazz' heten (Korsouw is Papiamento voor Curacao). Izaline zingt haar muziek in het Papiamento en heeft een fanastische podiumpresentatie, niet alleen door de charmante verhalen die ze tussendoor vertelt over de muziek en de achtergrond ervan maar ook vanwege de dynamische bewegingen die ze - op haar blote voeten - samen met vriendin/zangeres Niata Augusta het podium af laat spetteren. Veel van de nummers die langs komen heeft ze zelf geschreven en zijn gebaseerd op oude gebruiken of gewoonten. Bijvoorbeeld 'Sono di tur muhe' en 'Dia liber' die geïnspireerd zijn op de 'Tambú', een eeuwenoude traditie van muziek en dans. In de Tambú staat de drum, of 'tambú' centraal die wordt begeleid door handgeklap. In de tambú wordt ook gebruik gemaakt van de 'chapi', het blad van een schoffel, bespeeld door Izalines broer Noël, die er allerlei prachtige geluiden aan weet te ontlokken ondermeer door hem al trillend in een bak water te dopen. Niemand kan stil blijven zitten bij de swingende nummers die voorbij komen zoals 'Redashi' of 'Sinami kon', waarbij bassist Reno Steba een hoofdrol speelt en zelfs zijn scatkwaliteiten laat horen maar ook de intiemere jazzballads zoals 'Ta abo so' en het schitterende 'Yudami lubida' maken op diepe indruk. Wat een alleskunner deze vrouw. Dat blijkt ook al uit haar 'trackrecord' waarop samenwerkingsprojecten staan met ondermeer Michiel Borstlap en Mathilde Santing en waaruit blijkt dat ze deelnam aan projecten zoals De Vagina Monologen en She Got Game Too. Haar verdienste is zeker ook dat ze een band om zich heen heeft weten te verzamelen van muzikanten die hun sporen hebben verdiend in de latin, jazz en popmuziek, waardoor het brede scala van Izaline's muziek nog beter tot zijn recht komt. Als band zijn ze fantastisch maar ook in de duetten zoals tussen Lopretti en Calister in 'Ultomo amor' en tussen Reno Steba en Calister in 'Plegaria' (over een gesprek met God) hoor je wat een rasmuzikanten hier aan het werk zijn. Ook met andere bandleden is de chemie daar, zoals met zangeres Niata Augusta of met gitarist Ed Verhoeff, die we onlangs nog zagen schitterend in Hein van de Geyn's Baseline maar die zich in deze band ook helemaal thuis voelt. Het Beauforthuis is tijdens het concert helemaal in de ban geraakt van deze swingende zangeres en haar band en steeds meer mensen springen van hun stoel om zich achter in de zaal bij de dansenden te voegen. "Mijn hart is van jou", zingt Izaline in 'Wow'i karino' en wij geloven het helemaal, net zo goed als ze ons weet te overtuigen van de heerlijke smaak van in haar soep in de uitsmijter 'Mi sopi'. Het was hopi bon aeyra (heel goed gisteren) Izaline, danki (dank je wel)! Bezetting: Izaline Calister - zang Niata Augusta - zang Reno Steba - bas website Ed Verhoeff - gitaar website José Lopretti - piano en melodica Rendel Rosalia - percussie Roël Calister - drums Izaline Calister - website CD bestellen?

Izaline Calister" >
Krioyo
Izaline Calister




Onderwerp: MUZIEK, JAZZ

19 02 06 - 14:07

John Scofield & Metropole Orkest in Muziekgebouw aan 't IJ

Door Mieke Kreunen

Nadat we John Scofield op woensdag hadden gezien op een klein informeel podium, gingen we twee dagen erna ervaren hoe het is als de grote meester zich laat begeleiden door een professioneel pop- en jazzorkest: het Metropole Orkest. Dit unieke orkest beschikt niet alleen over een complete bigband maar ook nog over een symfonische strijkersectie, -waaronder bekende jazz-violist Herman van Haaren (foto)- en daarmee bestrijken ze - letterlijk - een zeer breed terrein in de muziek. Sinds enkele maanden staat Vince Mendoza voor dit orkest met de ambitie om het nog hoger op te stuwen in de vaart der volkeren. Vince Mendoza en John Scofield komen allebei uit Conneticut en ze kennen elkaar ook al van een eerder moment in beider muzikale carrière. Er werden tijdens het concert wat grapjes gemaakt over de tijd toen de jonge Mendoza nog aankomend verkoper was in een onderbroekenwinkel in zijn geboorteplaats en alleen nog maar vol bewondering kon opkijken naar Scofield.

John Scofield is - zoals we van de week al schreven - één van de grote namen uit de jazzmuziek. Hij speelde met Miles Davis, Gerry Mulligan, George Duke, Billy Cobham en wat recenter ook met Dennis Chambers. Hij heeft een heel eigen stijl van gitaarspelen waarin de invloeden van rock en funk duidelijk te horen zijn, net als zijn grote voorliefde voor de saxofoon.




Onderwerp: KLASSIEKE MUZIEK, MUZIEK

18 02 06 - 12:41

Klassieke Componisten in 'Vrije Geluiden' editie 25

Bron: Nieuwsbrief Vrije Geluiden.

Jong zijn en piepen dat je niet naar concerten kunt omdat je geen geld hebt? Dan is er de jongerenvereniging Entrée van het Concertgebouw! Voor de prijs van een Disco- Breezer, welgeteld 5 euro, zit je als lid van deze club al in de grote zaal van het Concertgebouw bij een fraaie Schubert symfonie. En dan kun je nu ook nog meedingen naar een plaats in het Groot Entrée Orkest. Actief musicerende jongeren tussen de 15 en 26 jaar kunnen zich inschrijven tot 24 februari. Bestuurslid van Entree, Diet Tilanus houdt bij ons een wervend praatje, vertelt over haar kansen voor een aanvullende studiebeurs en speelt als proef op de som een stuk van de Belgische vioolvirtuoos en componist Eugène Auguste Ysaye. Pianist Marcel Worms en fluitiste Eleonore Pameijer vormen vanaf 2002 een duo en strijden voor muziek van onbekende componisten, waaronder Joodse componisten onder wie Leo Smit en Dick Kattenburg. Niet alleen omdat de verhalen zo hartverscheurend zijn, maar vooral omdat hun composities het verdienen meer gehoord te worden. Ruim een halve eeuw had de muziek van de meeste joodse Nederlandse componisten uit het interbellum niet of nauwelijks geklonken. Hun werk werd door de nazi’s als ‘entartet’ beschouwd en uitvoeringen ervan werden verboden.Velen overleefden de oorlog niet of stierven kort erna. En nu is er dan een CD die de schatten van die periode laat horen. Zo is het werk van Dick Kattenburg (1919 - 1944) pas in 2004 openbaar geworden. Zijn muziek is nu te horen op de CD 'Treasures 1937-1944' die eind 2005 door Pameijer en Worms is uitgebracht. En ze zoeken verder; naar muziek van nu, over zes continenten. Zo maken we kennis met de muziek van Gilberto Mendes, een Braziliaan en van Ganesh Kumar uit India. Een openbaring!

Dirigent en altviolist Simon Murphy verliet Australie om neer te strijken in het beloofde barokland. Als zevenjarig jongetje kon hij wegdromen bij de foto's van barokvioliste Marie Leonhardt en prikte hij platenhoezen van Frans Br ¼ggen en Gustav Leonhardt aan de muur. Altviolist Murphy speelde aanvankelijk met veel plezier in diverse barokorkesten, maar na de zoveelste Beethoven symfonie raakte hij aan het wankelen. Hij wilde iets anders. Om met Cruijff te spreken; terug naar de basis. Inmiddels staat Simon Murphy voor zijn eigen orkest en waakt hij onder andere over ons erfgoed. Go Dutch! De grotendeels vergeten componist Joseph Schmitt werd door Murphy afgestoft. In het Bimhuis spelen twee leden van de New Dutch Academy samen met hun dirigent Simon Murphy, Australiër en altviolist, twee delen uit een compositie van Francesco Zappa (barokcomponist en géén familie van de oprichter der Mothers of Invention)

Uitzending: zondag 19 februari om 11.00 uur op Nederland 3