Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

12 06 16 - 17:08

De enige soort die niet past in de natuur

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Och, wat kunnen sommigen mensen toch prachtig acteren. Actrice Harriet Stroet zet niet alleen zeer overtuigend een geïsoleerde vrouw neer die eenzaam is achtergebleven na een catastrofe, maar brengt daarnaast dierenpoppen tot leven. Sterker nog: ze speelt dialogen met hen, waarbij ze eigen tekst afwisselt met het snuffelen en zachte janken van de hond. De dieren vormen haar enige gezelschap sinds ze is gevallen in het bos en afgesloten van haar omgeving door een dikke glazen wand. De voorstelling van de Ulrike Quade Company, geïnspireerd op een boek van Marlen Haushofer, in een prachtige bewerking van Hannah van Wieringen, heet ook zo: De Wand. Langzaam beseft ze dat om haar heen geen leven meer te bespeuren is; alle mensen zijn dood. De buren zijn dood op hun rug vallen. Misschien zijn er aan de andere kant, achter het donkere woud nog mensen, maar daar durft ze niet doorheen. De vrouw verschanst zich in het jachthuis.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

12 06 16 - 10:51

Grenzeloze muziek, eindige eer

  
Door Annemiek Barnouw met foto's van Mieke Kreunen

Er is een foutje gemaakt bij het boekingskantoor: er zijn meer kaartjes verkocht dan dat er plekken op de tribune zijn. Het is geen probleem, want achter het podium zijn plekken gemaakt, zodat iedereen de voorstelling bij kan wonen. Uiteindelijk worden negentien mensen uit het publiek uitverkoren om op de tribunen te zitten, de overige bezoekers kunnen op een omgekeerde ton in het gras zitten. De voorstelling XIX van Compagnie KAiET!, Andre Manuel en Geert Hautekiet gaat over grenzen: grenzen bewaken, grenzen overgaan, maar vooral ook de grens tussen de uitverkorenen en de rest.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER, DANS

12 06 16 - 07:56

Onderdeel van een groter geheel

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Oerol 2016 opende vrijdag 10 juni bij zonsopgang. Elke ochtend om 5 uur danst het gezelschap van Sharon Fridman in het rode ochtendlicht een speciale jubileumvoorstelling in coproductie met Oerol 35 jaar. Nadat het publiek via een rustgevende wandeling naar Arjensdune is geleid, komen de dansers aan het begin van de voorstelling van alle kanten heel langzaam aanlopen om vervolgens tussen en rond de drie tribunes in het duinzand 'NIDO/Rizoma 2016' uit te voeren. Net als vorig jaar op Oerol zijn de professionele dansers van Sharon Fridman aangevuld met tientallen vrijwilligers. Zij bewegen gezamenlijk, in een organische samenhang. Samengeklonterd, rollend, tegen elkaar leunend, in groepjes rennend.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

11 06 16 - 16:51

Juist hier vergaat de wereld vandaag...

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Het is een van de grote buitenlocaties op Oerol. Bij de Wierschuur op Oost strekken de punt van Terschelling, de kwelder, het wad en de zee zich ongenaakbaar uit. Zover het oog reikt. Juist hier vergaat de wereld vandaag. Of beter: is de wereld vergaan. 'The re-enactment of the now', van Theater Utrecht, laat het publiek terugkijken naar deze dag. Via koptelefoons horen we de teksten en het gezang van de spelers en de voice over die ons alles uit de doeken doet.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

09 08 15 - 15:07

Is EXIT wel luchtfietserij?

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Soms sluiten de twee werelden waarin uw recensent zich beweegt, theater en wetenschap, ineens opmerkelijk goed op elkaar aan. Vorige week interviewde ik een wetenschapper die zich bezighoudt met artificiële celdeling; voor onderzoeksdoeleinden kunnen ze steeds beter allerlei soorten cellen buiten de mens opkweken.  De week erna gaat EXIT van theatergroep Vis-à-vis over twee broers in 2020 die vlees maken zonder beesten. Met de moderne techniek is zelf vlees maken een fluitje van een cent. Dat doen ze in hun fabriek, ze maken kweekvlees. Booming business. Het ontaardt natuurlijk al snel in het klonen van mensen en de vraag waar de grens dan ligt. Maakt deze techniek het mogelijk dat mensen voortaan eeuwig bestaan? En is dat wel wenselijk? Uiteindelijk gaat EXIT daarmee over de wens om voort te leven. Gekloond of ingevroren, of simpelweg door een bijzondere begrafenis die de nabestaanden bij zal blijven. Maar dit ernstige thema is uitgewerkt in een hilarische voorstelling. Vis-à-vis doet in EXIT waar ze goed in zijn: ze pakken groots en meeslepend uit. Tussendoor kan het publiek genieten van wonderschone special effects, die naadloos aansluiten bij de soms onnavolgbare bewegingen van de acteurs op het immense speelvlak.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

24 06 15 - 20:09

Project Solaris

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Het is een rare dag, de laatste dag van Oerol. De Westerkeyn is al afgebroken en de meeste bezoekers gaan in de loop van de dag richting het vaste land. Oerol is er nog wel, maar tegelijkertijd niet. Een ideale dag om 'Project Solaris' van Hanneke de Jong en Jonas de Witte te zien. Eerder al bezocht Cultuurpodiumonline deze voorstelling in een park in Amersfoort.

'Project Solaris' stelt grote vragen aan de orde.
Wat is werkelijk? Dat wat wij zien en kunnen meten, of is er meer? "Vraagt u zich ook wel eens af of alles wat je ziet, zich alleen in je gedachten afspeelt?"  leggen de theatermakers ons voor. Zijn er meerdere werkelijkheden, misschien zelfs synchroon? In hoeverre kunnen wij mensen meerdere dimensies van de werkelijkheid overzien? Het zijn kwesties die wetenschappers gek maken. Zij gaan immers uit van een enkele werkelijkheid en hun streven is om die te doorgronden. Voor De Jong en De Witte vormen de vragen het uitgangspunt van hun voorstellingen.

Onderwerp: LOCATIETHEATER

21 06 15 - 20:31

Goed kijken doe je alleen als je weg gaat...

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

We zitten in een bus en rijden over het eiland. Van West-Terschelling naar Midsland en na wat rondjes via de duinen weer terug. Op ons hoofd een koptelefoon. Vanuit de bus zien we af en toe scènes. De buspassagiers stoten elkaar aan: "Kijk, daar links! Een jogger met een oranje broekje aan." Of: "Kijk opzij! Daar is een man die net uit de gevangenis komt en zijn horloge weer om doet." De scènes rijgen zich aaneen deze middag, de bus stopt steeds net op tijd om de volgende acte te zien. In ruim anderhalf uur tijd ontvouwt zich een verhaal over thuiskomen en weggaan. Over toevallige ontmoetingen en de mate waarin je kunt kiezen. Over beweging.

Onderwerp: OPERA EN OPERETTE, LOCATIETHEATER

21 06 15 - 10:13

Geen voet aan de grond

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

De manege biedt tijdens deze Oerol ruimte aan de grote enscenering van Muziektheater Transparant uit België. Zij speelden 'De Koningin zonder Land' eerder al in een grote loods bij Antwerpen en vullen de ruimte moeiteloos met een huisje op hoge palen, een pier in het zand, een groot bed, vele takken op de achtergrond, nog een paar hutjes op palen en aan de weerseinden van het speelvlak een groot beeldscherm. Het publiek zit op vier tribunes, waar het helaas niet altijd goed zicht heeft op het hele speelvlak.

'De Koningin zonder land' is het verhaal van een jong meisje dat met haar ouders, de koning en koningin, het kasteel waarin zij wonen moet ontvluchten. Een mooi verhaal, naar een boek van Paul Verrept. Op het beeldscherm is te zien hoe het kasteel ten onder gaat aan een vloedstroom. Het is een lumineuze vondst om daarvoor een zandkasteel van onderaf te filmen en op de beeldschermen de teloorgang door de wind en een grote golf te tonen.